برجستگى قيام به برجستگى پديد آورنده و اهداف او بستگى تامّ دارد و ترديدى نيست كه برجستگى پيشواى نهضت در به سامان بودن موقعيّت نهضت، تأثيرى به سزا دارد; چنانكه آوازه تاريخى و جاودانگى نهضت نيز به آوازه پيشواى آن بستگى دارد. در اين باره پيشواى نهضت عاشورا را مثال مى آوريم: پرچم حماسه عاشورا بر دوش كسى است كه امام واجب الطّاعة و تجسّم سياست اسلامى است و در دامان عصمت و طهارت نفسانى (دامان رسول اللّه) پرورش يافته است. بدون ترديد، حركت و سيره چنين انسانى الگوى جهانيان است; چنانكه پرچم دار قيام عاشورا، خود به اين حقيقت اشاره دارد: «فلكم فى اسوة; من اسوه اى براى شمايم». البتّه كردار، رفتار، گفتار و سنّت چنين انسانى از ويژگى خاصّى برخوردار است. امام باقر(عليه السلام) بر اين اساس مى فرمود: «يكون لى بالحسين بن على اسوة» حسين بن على(عليه السلام) الگوى من است». در كلام امام صادق(عليه السلام) نيز چنين آمده است: «لى أسوة بما يصنع الحسين»; رفتار حسين(عليه السلام)الگوى من است» آرى، برجستگى پيشواى قيام كربلا است كه اين قيام را جاودانگى بخشيده و سيماى تابناكش را پيش چشم بشريّت متجلّى ساخته است; به گونه اى كه همواره درس هاى حيات بخش به تاريخ مى دهد و پشتوانه جامعه انسانى است. امام راحل(قدس سره)مى فرمايد: و قتى مردم ببينند كه اين كلمه [ضد طاغوت] از حلقوم سيّدالشهدا سلام اللّه عليه بيرون مى آيد همه با هم مجتمع مى شوند. پيشواى نهضت عاشورا علاوه بر برجستگى اجتماعى و شايستگى ممتاز شخصيّتى داراى ويژگى هاى ديگرى نيز بودند كه به آنها اشاره خواهيم كرد.