بينش «ولايت مطلقه فقيه» بينشى است سابقه دار و برخاسته از متن اعتقاد و انديشه دينى ما. فقيه نامدار محقّق كركى، صاحب كتاب معروف جامع المقاصد مى گويد: همه فقيهان شيعه بر اين عقيده اند كه فقيه جامع الشرايط كه از او به «مجتهد در احكام شرعيه» تعبير مى شود، در دوران غيبت امام معصوم(عليه السلام)عنوان نيابت او را در همه امورى كه نيابت از آن صحيح است دارا است. كسى كه به نظر تأمل و انصاف در احوال بسيارى از عالمان بزرگ پيشين ما بينديشد در مى يابد كه آنان داراى همين نگرش بوده اند. فقيه كه داراى صفات ويژه اى است، از سوى امامان معصوم به منصب نيابت در هر آنچه كه نيابت در آن مدخليّت دارد، منصوب شده است. هم چنين نويسنده كتاب گران سنگ مفتاح الكرامه با توجّه به آگاهى ويژه اش از ديدگاه هاى فقيهان شيعه مى نويسد: فقيهان شيعه در مسأله ولايت فقيه اتّفاق نظر دارند و احتمال دارد كه اين اتّفاق نظر پس از استقرار دليل عقلى باشد. وى تصريح مى كند كه فقيه، نايب امام زمان(عليه السلام) و منصوب از سوى آن حضرت است در اين باره شيخ محمّد حسن نجفى، قهرمان ميدان فقاهت در كتاب جواهر الكلام مى نويسد: و لايت فقيه از امور مسلّم قطعى، ضرورى و روشنى است كه نياز به دليل ندارد. استوانه هاى مذهب به ولايت فقيه حكم كرده اند و فقيهان در موارد متعدّد آن را ذكر كرده اند.منكر ولايت فقيه، طعم شيرين فقه را نچشيده و رمز سخنان امامان معصوم را در نيافته است.منصب فقيه، منصب امام(عليه السلام) است. فقيه، مصداق «اولى الامر» و اطاعت از وى واجب است.(ولى فقيه اولى الأمر تبعى است.) محقّق نراقى، حاج آقا رضا همدانى و آيت اللّه بروجردى نيز ولايت فقيه را از امور بديهى، مسلّم و مطلق دانسته اند.
لطفا منتظر باشید ...
