بناى اصلى بشر، سازش و همزيستى با ديگران است و جنگ استثنايى است كه در برخى موارد تجويز مى شود; چنانكه در قرآن چنين مى خوانيم: و القوا اليكم السّلم فما جعل اللّه لكم عليهم سبيلاً; و اگر از شما كناره گيرى كردند و با شما نجنگيدند و با شما طرح صلح افكندند، (ديگر) خدا براى شما راهى (براى تجاوز) بر آنان قرار نداده است. در عهدنامه مالك اشتر نيز چنين آمده است: و اشعر قلبك الرّحمة للرّعية و المحبّة لهم واللطف بهم ولاتكوننّ عليهم سبعاً ضارياً تغتنم اكلهم فانّهم صنفان: امّا اخ لك فى الدّين و اما نظير لك الخلق ; مهربانى و خوش رفتارى و نيكويى با رعيّت را در دل خود جاى ده. با آنان همچون حيوان درنده اى نباش كه از پا در آوردن آنان را جايز بدانى. مردم دو گروهند: گروهى برادر دينى تواند و گروهى برادر انسانى تواند گرچه با تو هم كيش نباشند. كسى كه اسلام را به گونه اى بايسته نشناخته و كافرى كه با وجود تفحّص، كافر گشته، نمى توان بدون دليل از پاى در آورد.
لطفا منتظر باشید ...
