هرگونه اجتماعات و احزاب از طرف مردم در صورتى كه مصالح مردم را به خطر نيندازد آزادند و اسلام در تمام اين شئون حد و مرز آن را تعيين كرده است. احزاب، گروه ها، جمعيّت هاى سياسى و مذهبى آزادند مادامى كه اعمالشان بر ضدّ جمهورى اسلامى و اسلام ونقض حاكميّت ملّت و نقض ملّيت و كشور نباشد. همه احزاب در ايران، آزاد خواهند بود مگر آنكه مخالف با مصالح ملّت باشد; در آن صورت از فعاليّت آنها جلوگيرى مى شود، لكن اظهار عقايد آزاد است. اقليت هاى مذهبى نيز محترم هستند.
و. حراست از آزادى
اگر خداى نخواسته يك كسى پيدا شد كه يك كار خلاف كرد، اعتراض كنند مردم، مردم همه به او اعتراض كنند كه آقا چرا اين كار را مى كنى. در صدر اسلام هست كه عمر وقتى كه گفت: «اگر من يك كارى كردم شما چه مى كنيد؟». يك عربى شمشيرش را كشيد و گفت: «ما با اين شمشير راستش مى كنيم». بايد اين طور باشد، بايد مسلمان اين طور باشد كه هر كه مى خواهد باشد، خليفه مسلمين، اگر ديد پايش را كج گذاشت شمشيرش را بكشد كه پايت را راست بگذار. هيچ كس حق ندارد كسى را بدون حكم قاضى كه از روى موازين شرعيّه بايد باشد توقيف كند يا احضار نمايد، هر چند مدّت توقيف كم باشد. توقيف يا احضار به عنف، جرم است و موجب تعزير شرعى است. هيچ كس حق ندارد در مال كسى ـ چه منقول و چه غيرمنقول ـ و در مورد حق كسى دخل و تصرّف كند يا توقيف و مصادره نمايد، مگر به حكم حاكم شرع، آن هم پس از بررسى دقيق و ثبوت حكم از نظر شرعى. هيچ كس حق ندارد به خانه يا مغازه يا محلّ كار شخصى كسى بدون اذن صاحب آن وارد شود يا كسى را جلب كند يا به نام كشف جرم يا ارتكاب گناه، تعقيب و مراقبت نمايد و يا نسبت به فردى اهانت نموده و اعمال غيرانسانى ـ اسلامى مرتكب شود; يا به تلفن يا نوار ضبط صوت ديگرى به نام كشف جرم يا كشف مركز گناه گوش كند و يا براى كشف گناه و جرم ـ هر چند گناه بزرگ باشد ـ شنود بگذارد و يا دنبال اسرار مردم باشد و تجسّس از گناهان غيرنمايد و يا اسرارى كه از غير به او رسيده ولو يك نفر، فاش كند. تمام اينها جرم و گناه است و بعضى از آنها چون اشاعه فحشا و گناهان از كباير بسيار بزرگ است و مرتكبين هر يك از امور فوق مجرم و مستحقّ تعزير شرعى هستند و بعضى از آنها موجب حدّ شرعى مى باشد.
لطفا منتظر باشید ...
