امام(قدس سره) در سرآغاز وصيّت نامه خود تصريح فرموده اند كه اين وصيّت نامه به گروهى خاص اختصاص ندارد، ايشان اين نكته را چنين خاطر نشان كرده اند: آنچه لازم است تذكّر دهم آن است كه وصيّت سياسى ـ الهى اين جانب اختصاص به ملّت عظيم الشأن ايران ندارد، بلكه توصيه به جميع ملل اسلامى و مظلومان جهان از هر ملّت و مذهب مى باشد. به اين مسأله در جاىْ جاى وصيّت نامه حضرت امام(قدس سره) اشاره شده است.
ج. پيش گفتار وصيّت نامه
و صيّت نامه سياسى ـ الهى حضرت امام(قدس سره) كه «منشور انقلاب»، «صحيفه استقلال»، «زبور حكومت اسلامى» و «صحيفه انقلاب» لقب يافت، كتاب جامعى است كه نكته اى را در باب ارشاد انسان انقلابى فروگذار نكرده است و از آنجا كه «حكمت عملى» هميشه براساس «حكمت نظرى» شكل مى گيرد و اساس احكام عملى و فرعى اسلامى بر پايه احكام عقيدتى آن استوار است، حضرت امام پيش گفتارى را به عنوان زيربناى فكرى دستورهاى عملى و ارشادهاى تاريخ ساز خويش نوشته اند. راز نوشتن اين پيش گفتار را مى توان در همين نكته جستجو كرد. پيامبر عظيم الشأن اسلام بنيان گذار اين سيره گران مايه در تاريخ مسلمانان است و حديث معروف «ثقلين»، «سفينه»، «حديث غدير»، و... گواه اين مدّعا است كه پيامبر(صلى الله عليه وآله) در كنار ابلاغ دستورالعمل ها از زيربنا و جهان بينى آنها نيز، سخن به ميان مى آورند.
لطفا منتظر باشید ...
