قلمرو سياست در ديدگاه مسلمانان، بسيار وسيع تر از قلمرو سياست در ديدگاه ديگران است، زيرا قلمرو سياست در اين ديدگاه شامل «سياست نفس» و «سياست غير» مى شود. در حالى كه سياست در ديدگاه ديگران غالباً «سياست غير» را در بردارد. «سياست نفس» عبارت است از سياست گذارى صحيح در امور انسانىِ مربوط به خود، پروردگار و نيز ديگران. در اين عرصه، وَرَع، پرهيزگارى، ترحّم، شفقت، دگر دوستى و در يك كلمه، بندگى كامل خدا از راه جهاد اكبر جايگاه لازم خويش را باز مى يابد. هنگام بازگشت از نبردى سخت، پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) از ياران خود پرسيد: «از ميان پيكارها كدامشان طاقت فرساتر بود؟ پاسخ دادند: «همين جنگى كه از آن فارغ شده ايم». آن حضرت فرمود: «اين جهاد اصغر بود و جهاد اكبر در پيش است» و در برابر تعجب ياران فرمود: «جهاد اكبر، همان مجاهدت در برابر هواهاى نفسانى بر معيار عقل سليم و دستور خدا است». براين اساس، اميرمؤمنان فرمود: سياسة النفس افضل سياسة ; سياست گذارى در امور نفسانى، برترين سياست گذارى است. نتيجه آنكه در قلمرو «سياست نفس»، اخلاق فردى و اجتماعى در جهاد اكبر و پرهيزگارى متبلور مى شود. امّا «سياست غير»، همان مديريت صحيح و تدبير امور اجتماعى است; چيزى كه در ديدگاه اسلام جايگاه خاصى دارد و رهنمود آسمانى پيامبر اكرم (من اصبح و لم يهتمّ بامور المسلمين فليس بمسلم) گوياى آن است. هم چنين حديث معروف نبوى ديگر (من مات و لم يعرف امام زمانه مات ميتة الجاهلية) در پى ترويج همين مسأله است. شناخت امام، شناخت دستورات و راه كارهاى زندگى، ابعاد گوناگونى دارد و مسائل سياسى را نيز شامل است.