غيبت صغرا از آغاز تولّد امام زمان (عج) و يا پس از شهادت امام حسن عسكرى(عليه السلام)شروع شد و تا سال 329 هـ . ق. يعنى 74 يا 69 سال ادامه يافت. از ويژگى هاى دوران غيبت صغرا اين است كه امام داراى چهار نايب (نوّاب اربعه) مشخّص در ميان مردم بود. نام هاى اين چهار تن چنين است: 1.عثمان بن سعيد; او از دانشمندان مورد اعتماد امام دهم و يازدهم بود كه پس از ارتحال امام يازدهم به عنوان نايب و واسطه ميان مردم و امام زمان معرّفى گرديد. 2. محمدبن عثمان كه از دانشمندان گرانقدر و مورد اعتماد امام زمان (عج) بود و حدود 50 سال سِمَت نيابت آن حضرت را بر عهده داشت و در سال 304 هجرى وفات يافت. 3. حسين بن روح; او نيز از انديشمندان مورد اعتماد امام زمان (عج) بود كه پس از چند سال نيابت، در سال 326 هجرى وفات يافت. 4. على بن محمد سمرى كه در سال 329 هجرى بدرود حيات گفت و پس از او دوران غيبت كبرا آغاز شد. بعد از اين از سوى امام زمان (عج) اعلام شد كه ديگر طبق مصالح الهى نماينده خاصى ندارد و مردم بايد به نمايندگان عامّ او، كه به عنوان مرجع تقليد شيعه معروف شده اند، مراجعه نمايند.