چشمه خورشید نسخه متنی

شيخ آقابزرگ تهران درباره ى اين كتاب شگفت مى نويسد:
''پس از انقطاع وحى الهى كتابى از نظر اعتماد و اطمينان چون نهج البلاغه تدوين نشده اس. نهج البلاغه راه روشن علم و عمل است كه پرتوى از علم الهى بر آن تاييده است و بوى خوش كلام نبوى از آن به مشام مى رسد. نهج البلاغه صدف مرواريدهاى حكمت و گنجينه ياقوتهاى سخن است. موعظه هاى رسا و پر نفوذ آن در ميان خطبه ها و نامه ها قلبها را مجذوب مى سازد و به سوى خود مى كشد و كلمات قصار و حكمتهاى كوتاه آن ضامن سعادت دنيا و آخرت است و جويندگان حقيقت را به ديدن گمگشته ى خويش ارشاد و راهنمايى مى كند و فرزانگان را به راه سياست و سيادتشان رهنمون مى سازد.'' [ الذريعه، ج 4، ص 144]

''نهج البلاغه از لحاظ اشتهار و مقام والا و ارزشمندى و جايگاه بلندى كه دارد همچون آفتاب نيمروز است كه درخشش و روشنى آن بر كسى پوشيده و پنهان نيست و
چقدر زشت است كه خردمند بينا بپرسد كه آفتاب تابان چيست؟ در حالى كه مى بيند پرتو آن سراسر عالم را فراگرفته است. نهج البلاغه نيز چنين است، زيرا آوازه ى آن شرق و غرب عالم را پر ساخته و اخبار آن به گوش جهانيان رسيده است. از تعليمات آن تمام افراد نوع بشر نورانى مى شوند و بهره مى گيرند، زيرا محتواى اين كتاب از گنجينه ى وحى الهى صادر گرديده است. نهج البلاغه در تبليغ و تعليم برادر قرآن كريم است، دواى درد هر دردمندى و داروى هر بيمارى در آن است و آن دستورالعملى است كه موجبات رسيدن به سعادت زندگى اين جهانى و سيادت زندگى آن جهانى را فراهم مى سازد، با اين فرق كه قرآن را حامل وحى الهى بر قلب پيامبر امين "ص" نازل كرده است و نهج البلاغه انشاى باب مدينه ى علم پيامبر و حامل وحى او، سرور يكتاپرستان و پيشواى پرواپيشگان، اميرمومنان على "ع" است.'' [ همان، ج 14، ص 111. ]

نهج البلاغه سرچشمه ى معارف الهى و حكمت نورانى است. پرفسور هانرى كربن مى نويسد:''نهج البلاغه پس از قرآن و احاديث پيامبر، در درجه ى نخست اهميت قرار دارد، نه تنها به طور كلى براى حيات مذهبى تشيع، بلكه براى تفكر فلسفى شيعه. از اين رو مى توان نهج البلاغه را از مهمترين سرچشمه هاى اصول عقايد دانست كه از طرف متفكران شيعه و بويژه از سوى متفكران دوره ى چهارم مورد توجه وتعلم قرار گرفته است.

تاثير اين كتاب از چند هت احساس مى شود: تنظيم ارتباط منطقى در كلام، روش استنتاج صحيح و اصولى، ابداع و خلق اصطلاحات فنى در زبان عربى كه اين اصطلاحات با زيبايى و غناى فراوان در زبان ادبى و فلسفى وارد شده است و همه اينها از متون يوينانى حه به زبان رعبى ترجمه شده كاملا مستقل است...