نهج البلاغه ميراث درخشان امام على - چشمه خورشید نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

چشمه خورشید - نسخه متنی

مصطفی دلشاد تهرانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


نهج البلاغه ميراث درخشان امام على

ترجمه و نگارش محمد مقيمى.

نمونه ى ترجمه

'انما بدء وقوع الفتن اهواء تتبع و اكام تبتدع، يخلاف فيها كتاب الله و يتولى عليها رجال رجالا، على غير دين الله. فلو ان الباطل خلص من مزاج الحق لم يخف على المرتادين و لو آن الحق خلص من لبس الباطل، انقطعت عنه السن المعاندين، ولكن يوخذ من هذا ضغث و من هذا ضغث فيمزجان! فهنالك يستولى الشيطان على اوليائه و ينجو الذين سبقت لهم من الله الحسنى' [ برگرفته از: قرآن، انبياء 101. ]

[ نهج البلاغه، كلام 50. ] سپيده ى هر فتنه و تباهى، ريشه ى هر فساد و بدبختى در ميان انسانها پيروى از خواسته ى نفس است. خواهشهاى دور و دراز احكام نوينى را بهبار مى آورد كه مخالف با كتاب خداست. چه ملتها و انسانهايى كه از اين احكام آغشته به گناه پيروى نمودند و گام در راهى گذاشتند كه خلاف آيين اسلام بود. پس اگر زشت و زيبا، نيك و بد، حق و باطل با هم در نمى آميختند، راه نيكو شناختن سهل و
آسان بود. و اگر شمع حق در دل ظلمت ناحق نمى مرد، دشمنان جرات ابلهانه نمى كردند تا درباره ى آن سخن ناروا گويند. وليكن چون چنين دردهايى دامن بشريت را فراگرفت، شيطان بر دوستان خود تسلط پيدا مى كند و براى اضلال گمراهى فرصتى به دست آورده باطل را در نظر خواهان، حق جلوه مى دهد و راه بدگويى را براى دشمنان دين باز مى كند.ولى بر دلهايى كه لطف پروردگار جاى دارد، آنها فريب نمى خورند و رستگار مى گردند. [ نهج البلاغه ميراث درخشان امام على عليه السلام، ترجمه و نگارش محمد مقيمى، چاپ دوم، كتابفروشى سعدى، 1354 ش. 213. ]

نهج البلاغه امام على بن ابى طالب

ترجمه ى مصطفى زمانى، براساس نسخه ى ابن ابى الحديد و صبحى صالح كه طى سالهاى 1356 تا 1359 شمسى انجام گرفته و داراى فهرستهاى موضوعى، اشخاص، اماكن و زمانهاى حساس است.

'اللهم انى اعوذ بك من ان تحسن فى لامعه العيوم علا نييتى و تقبح فيما ابطن لك سريرتى محافظا على رثاء الناس من نفسى بجميع ما انت مطلع عليه منى،فابدى للناس حسن ظاهرى و افضى اليك بسوء عملى،تقربا الى عبادك و تباعدا من مرضاتك.' [ نهج البلاغه، حكمت 276. ]

بار خدايا به تو پناه مى برم كه ظاهرم در نظر مردم خوب باشد و كارهاى مخفيانه ام كه از آن آگاهى قبيح "كه به تو پناه مى برم كه" حال من اين باشد كه در نظر مردم خود را حفظ كنم و خودنمايى نمايم به آنچه از من به آن آاهى.كار من اين باشد كه خودم را خوب جلوه دهم و ارهاى بدم پيش تو آيد. تمام هدفهم از اين روش اين باشد كه به مردم نزديك شوم "اما" از خشنوديهاى تو دور گردم. [ نهج البلاغه امام على بن ابى طالب عليه السلام، ترجمه ى مصطفى زمانى، چاپ چهارم انتشارات پيام اسلام، قم، 1369 ش. صص 965 -964. ]

/ 273