تبيين محتواى قرآن - چشمه خورشید نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

چشمه خورشید - نسخه متنی

مصطفی دلشاد تهرانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


تبيين محتواى قرآن

اميرمومنان على "ع" در سخنى حكيمانه به 'حارث اعور' فرموده است: [ مروج الذهب، ج 3، ص 96. ]

'و فى القرآن نبا ما قبلكم و خبر ما بعدكم و حكم ما بينكم.' [ نهج البلاغه، حكمت 313. ]

در قرآن است خبر آنچه پيش از شما بود و خبر آنچه پس از شماست و حكم آنكه چگونه بايدتان زندگى نمود.

آن حضرت در ضمن خطبه اى كه در آن مردمان را موعظت كرده و فضايل قرآن را بيان نموده و مردمان را از بدعت نهى كرده، درباره ى محتواى قرآن فرموده است:'فانه فيه شفاء من اكبر الداء و هو الفكر و النفاق و الغى و الضلال.' [ همان، خطبه ى 176. ]

بى گمان قرآن بزرگترين درد رابهبودى است و آن كفر و دو رويى و بيراهه شدن و گمرهى است.

توصيف قرآن

اميرمومنان "ع" در توصيف قرآن و بيان فضايل آن فرموده است:'و اعلموا ان هذا القرآن هو الناصح الذى لا يغش و الهادى الذى لا يضل و المحدث الذى لا يكذب. و ما جالس هذا القرآن احد الا قام عنه بزياده او نقصان: زياده فى هدى، او نقصان من عمى. و اعلموا انه ليس على احد بعد القرآن من فاقهو لا لاحد قبل القرآن من غنى، فاستشفوه من اوائكم و استعينوا به على لاوائكم...
فاسالوا الله به و توجهو اليه بحبه و لا تسالو به خلقه، انه ما توجه العباد الى الله تعالى بمثله. و اعلموا انه شافع مشفع و قائل مصدق و انه من شفع له القرآن يوم القيامه شفع فيه و من محل به القرآن يوم القيامه صدق عليه، فانه ينادى مناد يوم القيامه، 'الا ان كل حارث مبتلى فى حرثه و عاقبه عمله، غير حرثه القرآن.' فكونوا من حرثته و اتباعه و استدلوه على ربكم و استنصحوه على انفسكم و اتهموا عليه آراءكم و استغشوا فيه اهواءكم.' [ همان. ] و بدانيد كحه اين قرآن پند دهنده اى است كه فريب ندهد و راهنمايى است كه گمراه نكند و سخنگويى است كه دروغ نگويد و كسى با قرآن ننشست جز كه چون برخاست افزون شد يا از وى كاست: افزونى در رستگارى و كاهش از كورى "و دل بيمارى" و بدانيد كسى را كه با قرآن است نياز نباشد و بى قرآن بى نياز نباشد، پس بهبودى خود را از قرآن بخواهيد و در سختيها از آن طلب يارى نماييد..

پس آنچه مى خواهيد به وسيله ى قرآن از خدا بخواهيد و با دوستى قرآن به خدا روى آريد و هرگز به وسيله ى كتاب خدا چيزى مخواهيد از آفريدگان، كه بندگان روى به خدا نكردند با وسيله اى مانند قرآن و بدانيد كه قرآن شفيعى است كه شفاعتش پذيرفته است و گوينده اى است كه سخنش تصديق شده است. ان را كه قرآن در قيامت شفاعت كند، شفاعتش را بپذيرند و آن را كه قرآن سعايت كند، گواهش اش به زيان او گيرند. همانا روز رستاخير منادى بانگ برآرد كه: 'هان! امروز هر كس گرفتار بذرى است كه افشانده و گرفتار عاقبت كارى است كه انجام داده'. پس در شار بذرافشانان قرآن و پيروان آن باشيد. با قران خدا را بشناسيد و بدان خويشتن را اندرز دهيد و رايهايتان را "كه با قرآن سازوار نيست" متهم داريد و خواهشهاى نفسانى خود را خيانتكار انگاريد.

على "ع" در طخبه اى ديگر كه در آن درباره ى قدرت خداوند و فضايل قرآن و سفارش به پرواپيشگى سخن رانده چنين فرموده است:'فالقرآن آمر زاجر و صامت ناطق. حجه الله على خلقه، اخذ عليه ميثاقهم و ارتهن عليهم انفسهم. اتم نوره و اكمل به دينه.' [ همان، خطبه ى 183. ]
پس قرآن فرمان دهنده است و بازدارند، خاموش است و گوينده. حجت خداست بر آفريدگانش كه بدان پيمان گرفته است از ايشان و همگان را نهاده است در گرو آن. نور "هدايت" خود را با قران تمام گرداند و دين خود را بدان به كمال رساند.

/ 273