كتاب شريف نهج البلاغه - چشمه خورشید نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

چشمه خورشید - نسخه متنی

مصطفی دلشاد تهرانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


كتاب شريف نهج البلاغه

ترجمه ى على اصغر فقيهى، براساس نسخه ى محمد عبده و مراجعه به چند نسخه ى معتبر ديگر، [ ن. ك: كتاب شريف نهج البلاغه، ترجمه ى على اصغر فقيهى، چاپ دوم، انتشارات صبا، 1376، ش. مقدمه، صص هشت تا ده. ] همراه با متن عربى شرح عبده بر نهج البلاغه و نيز به ضميمه ى چند فهرست راهنما.

نمونه ى ترجمه

'انما المرء فى الدنيا غرض تنتضل فيه المنايا و نهب تبادره المصائب، مع كل جرعه شرق و فى كل اكله غصص. و لا ينال العبد نعمه الا بفراق اخرى و لا يستقبل يوما من عمره الا بفراق آخر من اجله. فنحن اعوان المنون و انفسنا نصب الحتوف، فمن اين نرجو البقاء و هذا الليل و النهار لم يرفعا من شى ء شرفا، الا اسرعا الكره فى هدم ما بنيا و تفريق ما جمعا؟!' [ نهج البلاغه، حكمت، 11. ]

همانا انسان در دنيا، هدف و نشانه اى است كه تيرهاى مرگ به طرف او پرتاب مى شود و در وى نفوذ مى كند و همچون چپاول شده اى است كه مصيبتها و رنجها به سوى او پيشدستى و شتاب مى نمايند، با هر جرعه آبى كه مى نوشد، گلوگير مى گردد و هر لقمه نانى كه مى خورد در گلويش مى ماند "با هر لذتى، رنجى همراه است". بنده ى خدا به نعمتى نمى رسد، جز با جدا شدن نعمتى از او. در برابر يك روز از شمار عمرش قرار نمى گيرد، مگر با از ميان رفتن روزى ديگر از مدت عمر او. بنابراين، ما ياران مرگ هستيم "زيرا با هر گامى و هر نفسى، مرگ را به خود نزديك مى سازيم" و جانهاى ما در برابر مرگها است. پس ما از كجا و چگونه مى توانيم به بقاى خود اميد داشته باشيم، در حالى كه اين شب و روز، هيچ بنايى را بالا نبردند، جز اينكه در ويران ساختن آنچه بنا كرده بودند و در پراكنده ساختن هر چه گرد آورده بودند، شتاب كردند و به آن هجوم آوردند. [ كتاب شريف نهج البلاغه، ص 694. ]

نهج البلاغه

ترجمه ى محمد على شرقى:

نمونه ى ترجمه

'ان الله افترض عليكم فرائض، فلا تضيعواها و حدلكم حدودا، فلا تعتدوها و نهاكم عناشياء، فلا تنتهكوها و سكت لكم عن اشياء و لم يدعها نسيانا، فلا تتكلفواها.' [ نهج البلاغه، حكمت 105. ]

بحقيقت خداوند واجب كرده بر شما واجباتى را، ضايع نكنيد آنها را و تعيين كرده براى شما حدهايى را، تجاوز نكنيد از آن و نهى كرده شما را از چيزهايى، ندريد آنها را و ساكت شده براى شما از چيزهايى و ترك نكرد آنها را از روى فراموشى و خود را به رنج نيندازيد براى آنها. [ نهج البلاغه، ترمه ى محمد على شرقى، چاپ اول، دارالكتب الاسلاميه، 1369 ش. ص 386. ]

/ 273