چشمه خورشید نسخه متنی

'و الله ما نزلت آيه الا و قد علمت فيما نزلت و اين نزلت، ان ربى وهب لى قلبا عقولا و لسانا سوولا.' [ انساب الاشراف، ج 2، ص 351، حليه الاولياء، ج 1، صص 68 -67، مناقب الخوارزمى، ص 46، جلال الدين عبدالرحمن بن ابى بكر السيوطى، الاتقان فى علوم القرآن، الطبعه الرابعه، شركه مكتبه و مطبعه مصطفى البابى الحلبى، مصر 1398 ق. ج 2، ص 239، بدين صورتنيز وارد شده است: 'ما نزلت آيه الا و انا علمت فيمن انزلت و اين انزلت و على من نزلت، ان ربى وهب لى قلبا عقولا و لسانا طلقا.' ابوالنضر محمد بن مسعود السلمى العياشى، تفسير العياشى، تحقيق هاشم الرسولى المحلاتى، المكتبه العلميه الاسلاميه، طهران، ج 1، ص 17، السيد هاشم بن سليمان الحسينى البحرانى، البرهان فى تفسير القرآن، موسسه مطبوعاتى اسماعيليان، قم، ج 1، ص 17 "'لسانا ناطقا' آمده است. ]

به خدا سوگند كه هيچ آيه اى نازل نشد مگر اينكه دانسته ام درباره ى چه و در كجا نازل شد، براستى كه پروردگارم به من قلبى پر فهم و زبانى پر سوال بخشيده است.

على "ع" تحت تربيت حامل وحى همه ى علوم قرآن و رموز آن را فراگرفت، چنانكه از 'ابن مسعود' نقل شده است ه درباره ى علم قرآن آن حضرت گفت: 'بدرستى كه على بن ابى طالب علم ظاهر و باطن را دارد.' [ حليه الاولياء، ج 1، ص 65، الاتقان، ج 2، ص 239. ]

آن حضرت خود فرموده است:'ما نزلت ايه على رسول الله "ص" الا اقرانيها و املاها على، فكتبتها بخطى و علمنى تاويلها و تفسيرها و ناسخها و منسوخها و محكمها و متشابهها و خاصها و عامها.' [ [تفسير العياشى، ج 1، ص 14، الكافى، ج 1، ص 64، محمد بن المرتضى المدعو ملامحسن الفيض الكاشانى، كتاب الصافى فى تفسير القرآن، تصحيح حسن الحسينى اللواسانى النجفى، الطبعه الخامسه، المكتبه الاسلاميه، طهران، 1356 ش. ج 1، ص 11، تفسير البرهان، ج 1، ص 16 و نيز ن. ك: سليم بن قيس الهلالى العامى الكوفى، السقيفه "كتاب سليم بن قيس"، دارالفنون للطباعه و النشر و التوزيع، بيروت، 1400 ق. ص 106، "'و خاصها و عامها' فقط در الكافى آمده است

هيچ آيه اى بر رسول خدا "ص" نازل نشد مگر اينكه خواند آن را به من مى آموخت و آن را به من املا مى كرد و من آن را با خط خود مى نوشتم و رسول خدا "ص" تاويل و تفسير و ناسخ و منسوخ و محكم و متشابه آن را به من مى آموخت.
] ]

امام صادق "ع" نيز در اين باره فرموده است:'ان الله علم نبيه "ص" التنزيل و التاويل فعلمه رسول الله "ص" عليا "ع".' [ تفسير العياشى، ج 1، ص 17، تفسير البرهان، ج 1، ص 17. ]

همانا خداوند تنزيل و تاويل قرآن را به پيامبرش آموخت و رسول خدا "ص" نيز آن را به على "ع" آموخت.

على "ع" پس از پيامبر اكرم "ص" سرچشمه ى علم به قرآن كريم و گنجينه ى معارف آن بود 'حاكم حسكانى' از عالمان برجسته ى اهل سنت در قرن پجنم در ذيل آيه ى "و من عنده علم الكتاب" قرآن، رعد 43."

"كسى كه نزد او علم كتاب است" از قول 'ابوصالح' چنين آورده است: