بلبل عشقم و از آن گل خندان گويم غزل آموز غزالانم و با ناى شبان شعر من شرح پريشانى زلفى است شگفت آنچه فرزانه به آزادى و زنهار، نگفت گر چه خاكسترم و مصلحتم خاموشى است گله ى زلف تو با كوكبه ى شبنم اشكشهريارا تو عجب خضر رهى چون حافظ شهريارا تو عجب خضر رهى چون حافظ
سخن از آن گل خندان به سخندان گويم غزل خود به غزالان غزلخوان گويم كه پريشان كندم گر نه پريشان گويم من ديوانه به زنجير و به زندان گويم آتش افروزم و شرح شب هجران گويم كو بهارى كه به گوش گل و ريحان گويمكه من تشنه هم از چشمه ى حيوان گويم كه من تشنه هم از چشمه ى حيوان گويم
لطفا منتظر باشید ...
