هر دم چو توپ مي زندم پشت پاى واى دير آشناتر از تونديم ولى چه سود در دامنت گريستن سازم آرزوست سوز دلم حكايت ساز تو مى كند آخر سزاى خدمت ديرين من حبيب جز نيك و بد به جاى نماند چه مي كنى اى كاش واى واى منش مهربان كندمن شهريار كشورعشقم، گداى تو من شهريار كشورعشقم، گداى تو
كس پيش پاى طفل نيفتد كه واى واى بيگانه گشتى اى مه ديرآشناى واى تا سركنم نواى دل بي نواى واى لب بر لبم بنه كه برآرم چو ناى واى اين شد كه بشنوم سخن ناسزاى واى نه عشق من نه حسن تو ماند به جاى واى گر مهربان نشد چكنم اى خداى واىاى پادشاه حسن مرنجان گداى واى اى پادشاه حسن مرنجان گداى واى