خطبه 202-در قدرت خداوند - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

محمود رضا افتخار زاده

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

خطبه 202-در قدرت خداوند

از سخنان حضرتش عليه السلام
در ساختار شگفت هستى
و01 از توان بزرگمنديش و شگفتاى ريزه كارى هاى آفرينشش، اينكه از آب درياى سرشار انباشته ى خيزاب كوب، سختنا خشكزارى برآورد، آنگاه از گاز آن لايه هايى آفريد، پس از پيوستن شان به يكديگر به هفت آسمان جدا كردشان، پس به فرمانش چسبيدند و در جاى خواستش فرازيدند و زمينى را استوار ساخت كه درياها و اقيانوس ها و درياچه هاى رام بار اويند، به فرمانش فروتن شد و به شكوهش سر هشت، و از بيمش روانايش ايستاد. و سختنا سنگلاخ هايش و بلندا تپه هايش و فرانا پشته هايش را آفريد و در جاگيرهاشان استوار ساخت شان و در جايگه هاشان واداشت شان، سرهاشان در هوا رفت و بيخ هاشان در آب استوار شد و از دشت هايش كوه هايش را نماياند و پايه هاشان را در زيرگه كرانه هايش و جايگه نشانگه هايش كوبيد و بلندناهاشان را فرازيد و دامنه هاشان را دراز كرد و براى زمين ستون نهادشان و در آن ميخ گون استوار ساخت شان و از جنبش آرميدند تا نشيمناشان را نپريشند، يا بارهاشان نپراكنند، يا از جايگه شان كنده شوند. پس پاك است آنكه پس از نوسان آب هايش آرماندش و پس از ترى كرانه هايش خشكاندش و براى آفريدگانش رامشگهى نهادش و برايشان بسترى گستردش، بر بلنداى دريايى خروشان، بى جنبشى كه نه روان شود و استوارى كه نرود، تندبادهاى وزان آيند و روندش و ابرهاى پر آب سرشار كنندش »هان كه در آن پندى است آن را كه فروتنى كند«!

قرآن 80 / 26.

خطبه 203-در نكوهش اصحاب

از سخنان حضرتش عليه السلام
فراز پايانى سخنانش در انگيزش يارانش به جهاد با شاميان
خدايا! هر بنده اى از بندگانت كه سخن دادمندانه ى نابيدادانه و سازنده ى ناتباهنده ى ما را در دين و دنيا شنيد و پس از شنيدنش تنها در خوددارى از ياريت و كندى از استوار ساختن آيينت آن را نپذيرفت، ما بر او گواه مى گيريمت، اى بزرگترين گواه گواهندگان! و همه ى آنانى را كه در زمين و آسمان هايت نشانده اى شان بر او گواه مى گيريم، كه زان پس تويى بى نيازنده ى از ياريش و كيفرنده اش به گناهش!

/ 257