خطبه 124-تعليم ياران در كار جنگ
از سخنان حضرتش عليه السلامدر آيين رزم و سر سختى دشمن
زره پوشان را پيش اندازيد و بى زرهان را پس گماريد و دندان ها را بهم فشاريد، كه آن، شمشيرها را از رسيدن به كاسه ى سر بازدارد و در برابر پرش نيزه ها پيچ و تاب خوريد، كه آن هدف گيرى را بهم زند و چشم ها را فروبنديد، كه آن دليرى بيشترى آرد و رامش بيشترى دهد و صداها را فروگيريد، كه آن سستى را دور سازد و پرچم تان را كژ نسازيدش و نرهاييدش و تنها به دست دلاوران تان و پاسداران دارايى و ناموس تان سپاريدش، كه همانا پاى ورزان بر فرود بلاها همانانند كه پيرامون پرچم هاشان چرخند و در برشان گيرند، دور و برشان و پى و پيش شان را دارند، از درفش ها پس نيفتند تا واگذارندشان و بر آنها پيش نيفتند تا تنها گذارندشان. هر يك تان هماوردش را سزا دهد و برادرش را يارى كند و هماويزش را به برادرش وانگذارد، تا بر او هماويزش و هماورد برادرش گرد آيد و به خداى كه گر از شمشير دنيا گريزيد از شمشير آخرت نرهيد، كه شماييد سواركاران عرب و پهلوانان سترگ! همانا كه در گريز، خشم خداى و خوارى پايدار و ننگ جاودانه است. و همانا كه گريزان، نه فزوناى عمرش و نه بازدار ميان خويش و فرجامش! كيست آنكه چون تشنه ى فروداى بر آب، سوى خداى شتابد؟ كه بهشت زير پيكان نيزه ها نهفته است! امروز گفتارها به كردارها آزموده شود! و به خداى كه من به ديدارشان بى تاب ترم از آنان به ديارشان! خدايا! گر حق را برنتابند، گروه شان را پريش و همبستگى شان را پراكن و به گناهان شان تباه شان، كه آنان بى آنكه نيزه ها پياپى درآيدشان تا بادكش شوند و ضربه هايى كه سرها را پراند و استخوان ها را برد و بازوها و پاها را برد، هرگز از مواضع شان دست برندارند و تا كه به دسته هاى پيشتاز پياپى تيرباران گردند و به گردان ها رانده شوند و رسته ها گردان ها را يارى كنند و تا كه سپاه در پى سپاه به سرزمين شان تازند و تا كه اسبان گلوگه سرزمين شان را كوبند و آبگه ها و چراگه هاشان را مالند!