حضرتش عليه السلام فرمود:آنك كه از معناى قدر پرسيده شد. فرمود:راهى است تيره و تار نپيماييدش و دريايى است ژرف درنياييدش و راز خداست سر در نياريدش!
حکمت 280
حضرتش عليه السلام فرمود:هرگاه خداى بنده اى را زبون سازد، دانايى را از او بازدارد!
حکمت 281
حضرتش عليه السلام فرمود:در گذشته مرا برادرى هم كيش بود، كوچكى دنيا در چشمش، در چشمم بزرگ مى داشتش، از چيرايى شكمش برون بود، آنچه را نمى يافت نمى خواست و آنك كه مى يافت فزون برنمى گرفت، بيشتر روزگارش را خموش بود، گر مى گفت گويندگان را مى چيريد و پرسندگان را تشنگى مى زدود، لاغر بود و ناتوان مى نمود و آنك كه كوشايى مى رسيد چون شير بيشه ها مى غريد و چون مار دشت ها مى خيزيد، برهانى نمى آورد تا كه نزد داورى آيد، كسى را كه در كارى بهانه داشت نمى نكوهيد تا كه بهانه اش را مى شنيد، از دردى نمى ناليد مگر در پى بهبوديش، آنچه مى كرد مى گفت و آنچه نمى كرد نمى گفت. گر در سخن چيريده بود، در خموشى چيريده نبود، بر آنچه مى شنيد آزمندتر بود تا كه گويد و آنگه كه دو كار سرمى رسيدش مى انديشيد كه كدام شان به خواهش نزديكترند تا سرپيچيدش. پس بر شما باد كه اين خوى ها را گيريد و پيرويدشان، و در آنها همچشمى كنيد و گر همه را نتوانيدشان دانيد كه گرفتن اندك به ز رها كردن بسيار بود!
حکمت 282
حضرتش عليه السلام فرمود:گر خداى بر نافرمانيش به كيفر نمى ترساند، مى سزد كه به پاس دهش هايش نافرمانى نشود!
حکمت 283
حضرتش عليه السلام فرمود:آنك كه اشعث پسر قيس را در مرگ فرزندش دلدارى داد
اى اشعث! گر بر فرزندت اندوهى حقا كه پدرى اندوه را از تو سزد و گر شكيبى از خداى در هر گرفتارى پاداشى بود، اى اشعث! گر شكيبايى سرنوشت بر تو گذرد و تو پاداش مندى و گر بى تابى كنى سرنوشت بر تو گذرد و تو زيان مندى، اى اشعث! فرزندت شاد سازدت آنى كه او آزمون و گرفتارى بود! و اندوهدت آنى كه او پاداش و دهش بود!
حکمت 284
حضرتش عليه السلام فرمود:بر آرامگه فرستاده ى خدا صلى الله عليه و آله و سلم آنك كه به گور سپردش
هان كه شكيبايى نكوست جز در دورى تو، هان كه بى تابى زشت است جز بر مرگ تو، هان كه اندوه تو بس بزرگ است تا آنجا كه اندوه پيش و پس از تو بس ناچيز بود!
حکمت 285
حضرتش عليه السلام فرمود:نادان را دوستى مكن كه او كردارش را برايت آرايد و خواهد كه مانندش شوى!
حکمت 286
حضرتش عليه السلام فرمود:آنك كه از دورى ميان خاور و باختر پرسيدند
راه يك روز خورشيد بود!
حکمت 287
حضرتش عليه السلام فرمود:دوستانت سه بوند و دشمنانت نيز سه بوند، دوستانت: دوستت و دوست دوستت و دشمن دشمنت. و دشمنانت: دشمنت و دشمن دوستت و دوست دشمنت!
حکمت 288
حضرتش عليه السلام فرمود:به مردى كه ديدش در پى نابودى دشمنش به كارى دست زده كه به زيان خود اوست
هان كه تو چون كسى هستى كه نيزه را در خويش فروبرد تا سوار پشت سرش را بكشد !
لطفا منتظر باشید ...
