دكتر منوچهر فدوي اردستاني از زماني كه شهيد ، سرلشكر خلبان حاج مصطفي اردستاني را مي شناختم ، خصلتهاي متضادي را درايشان ديده بودم كه ممكن است در كمتر كسي وجود داشته باشد معمولاً انسانهاي جسور و شجاع ، چندان رئوف و مهربان نيستند ، ولي آن شهيد بزرگوار در عين شجاعت و برخورداري از قدرت بدني فوقالعاده ، بسيار رئوف و مهربان بود علي رغم داشتن مسئوليت مهم در نيروي هوايي ، در برخورد با دوستان و آشنايان چنان بي ريا و صميمي عمل ميكرد كه همه را تحت تأثير خود قرار ميداد يكي از دوستان برايم تعريف ميكرد روزي همراه شهيد اردستاني با يك دستگاه وانت عازم محلي بوديم ، من رانندگي ميكردم و حاج مصطفي بغل دستم نشسته بود بر اثر بياحتياطي من ، چرخ جلو سمت راست داخل جوي آب افتاد و ماشين از حركت باز ايستاد بلافاصله شهيد اردستاني از ماشين پياده شد ، پاچة شلوارش را بالا زد و داخ جوي آب رفت ، تا آمدم به خودم بيايم و قبل از اينكه پياده شوم يك طرف ماشين بلند شد حاج مصطفي با قدرت بدني فوقالعادهاي كه داشت با حركتي ديدني چرخ جلو را از داخل جوي بيرون آورد !شهيد اردستاني همواره نيروي بدني را با نيروي معنوي ذكر و ثنا در هم ميآميخت و بسياري از كارهاي غير ممكن را ممكن ميساخت و اين يكي از ويژگيهاي بارز آن بزرگ مرد بود