لطفا منتظر باشید ...
1 . اعطاى بخشش و هديه به افراد و قبايل
در جملاتى كه از اميرمؤمنان(ع) در توصيف فضايل رسولخدا نقل شده، نخستين وصف، اشاره به جود آن حضرتاست:كان إذا وَصَفَ رسولَ الله قال: كان أجودَ الناس كَفّاً؛(56)چون رسولخدا را وصف مىكرد مىگفت: او سخاوتمندترين مردمان بود.در راه دعوت اسلامى، يكى از راههاى نفوذ در جان مخاطبان و بهدست آوردن دل آنان، بخشش مالى بوده
است، بنا به نقل كتب سيره، پيامبر به وفد بنىتميم كه براى اظهار مسلمانى به حضورش شرفياب شدند
جوايز نيكويى اهدا كرد. همچنين عطاياى ارزشمندى مانند طلا، نقره، آب و زمين به وفدهاى جرش، همدان،
سلامان، و وفد طىّ كه براى ملاقات و استماع دعوت پيامبر آمده بودند اهدا گرديد.(57)درباره هيأتهاى اعزامى بنىحارث و بنىسعد بن بكر نيز گفتهاند كه چون به حضور پيامبر رسيدند (58)
2 . خوشبينى به مؤمنان
بر اساس آيه كريمه يا أَيُّها الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَالظَّنِّ إِثْمٌ(59) (اى ايمان آوردگان از بسيارى از گمانها بپرهيزيد كه پارهاى از گمانها گناه
است) مبلّغ هوشيار نمىتواند در ارتباط متقابل با مخاطبان، راه بدبينى بپيمايد. از سويى، اگر
اعتماد آنان را طالباست، خود نيز ناگزير از اعتماد به آنهاست. پيامبر(ص) با عنايت به كرامت وعزتى كه
براى آدمى بهويژه مؤمن قايل بود هرگز با چشم بدبينى و سوءظن به گفتار و كردارشان نمىنگريست و
حتىالامكان حمل بر صحت مىنمود؛ بهگونهاى كه حتى برخى ظاهربينان، اين صفت را ناشى از غفلت يا
بى تفاوتى او پنداشتند؛ مىگفتند او مانند گوش است؛ مىشنودو باور مىكند و عكسالعملى ابراز
نمىدارد.
