لطفا منتظر باشید ...
محمد، اسوه رحمت
پيامبر بزرگوار اسلام(ص) را نمىتوان چون شخصيتهاى ديگر، اسوه قرآن در زمينهاى خاص معرفى نمود،چه، او جامع همه فضايل اخلاقى و مستجمع كليه ارزشهاى تبليغى بهشمار مىرود: قرآن بيش از همه
انسانهاى برجسته ديگر، آنحضرت را شايسته تأسى دانسته و پيروى بى چون و چراى او را نه تنها بر
مردميك زمان و يك جامعه بلكه بر همگان در همه جاى جهان واجب كرده است. تأكيد بر اين موضوع بدين دليل
است كه اسوههاى متعددى در قرآن ذكر شده و بر پيروى آنان سفارش شده است اما هر يك به لحاظ يك يا چند
جنبه از شخصيتشان مورد عنايت قرار گرفتهاند و اسوه مطلق تنها وجود مبارك رسول اكرم(ص) محمد مصطفى
است.در عين حال، از آنجا كه نسبت دادن يك صفت بارز و يك جنبه از جوانب متعدد اخلاقى و عملى يك اسوه به
او، دليل بر فقدان جنبهها و صفات ديگر نيست، در خصوص رسولخدا نيز مىتوان بر يكى از بارزترين
جنبههاى وجودى او كه در تبليغ نيز تأثير بسزا داشته انگشت نهاد. با بررسى صفات و شيوههاى متنوع
پيامبر بهنظر مىرسد اين صفت بارز چيزى جز
وَما أَرْسَلْناكَ إِلّا رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ؛(31)و ما تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم.
1 - شيخ صدوق، علل الشرائع، ص123.2 - آل عمران (3) آيه 164:3 - قلم (28) آيه 4:4 - توبه (9) آيه 128:5 - حجر (15) آيه 72:6 - قاضى عياض، الشفا بتعريف حقوق المصطفى، تحقيق على محمد البجاوى، ج1 ص41.7 - تاج الدين حسين بن حسن خوارزمى، شرح فصوص الحكم، به اهتمام نجيب مايل هروى، ص68 (به نقل از: مصطفى
دلشاد تهرانى، سيره نبوى، دفتر دوم 8 - سيد رضى، نهج البلاغه، صبحى صالح، خطبه 160، ص226.9 - شعراء (26) آيه 214.10 - نحل (16) آيه 44.11 - اعراف (7) آيه 157.12 - هود (11) آيه 112.13 - كافرون (109) آيات 1 - 2.14 - بقره (2) آيه 111.15 - انعام (6) آيه 151.16 - همان، آيه 71.17 - اعراف (7) آيه 29.18 - نور (24) آيه 30.19 - انعام (6) آيه 90:20 - احزاب (33) آيات 45 - 46.21 - انبياء (21) آيه 107.22 - غاشيه (88) آيه 21.23 - آل عمران (3) آيه 164 و جمعه (62) آيه 2.24 - توبه (9) آيه 128.25 - احزاب (33) آيه 21.26 - قلم (68) آيه 4.27 - حشر (59) آيه 7.28 - نساء(4) آيه 59.29 - همان، آيه 80.30 - آل عمران (3) آيه 31.31 - انبياء (21) آيه 107.
