حضرت ذوالكفل(ع) - اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان نسخه متنی

حضرت ذوالكفل(ع)

ذوالكفل يكى از پيامبران بنى‏اسرائيل و فرزند ايوب است كه در روم سلطنت نيز داشت و چون مردم را به
جهاد با دشمن دعوت كرد، بهانه‏هايى آوردند.

بعضى از مفسران نيز ذوالكفل را لقب حزقيال دانسته و مفاد
آيات 244 و 245 سوره بقره را به‏او مربوط مى‏دانند كه مى‏فرمايد:

قومى كه عده ايشان هزاران نفر بود از ترس مرگ خانه‏هاى خود را ترك كردند و خداوند ايشان را گفت:

بميريد. سپس آنان را زنده ساخت. آرى خداوند بر مردم صاحب فضل است ولى بيشتر مردم نادانند.

برخى گفته‏اند، اين قوم از ترس جهادى كه پيغمبر زمان، ايشان را به آن دعوت كرده بود جلاى وطن
كردند.(1)

برخى ديگر از مفسران وى را همان يوشع يا الياس و يا ذكريا دانسته‏اند.(2)

نام او در قرآن دو بار و آن هم همراه با مدحى آشكار آمده است:

وَإِسْمعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَاالْكِفْلِ كُلٌّ مِنَ الصّابِرِينَ * وَأَدْخَلْناهُمْ
فِى‏رَحْمَتِنا إِنَّهُمْ مِنَ الصّالِحِينَ؛(3)

و اسماعيل و ادريس و ذوالكفل را ياد كن كه همه از شكيبايان بودند. و آنان را در رحمت خود داخل نموديم،
چرا كه ايشان از شايستگان بودند.

وَاذكُرْ إِسْمعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الكِفْلِ وَكُلٌّ مِنَ الأَخْيارِ؛(4)

و اسماعيل و يسع و ذوالكفل را به يادآور كه همه از نيكانند.