لطفا منتظر باشید ...
حضرت لقمان
يكى از شخصيتهاى بارز و برجسته قرآن لقمان حكيم است كه در تاريخ نيز از او بسيار ياد شده است. وى ازدانشمندان تيزبين و دورانديش و حكيمان فرزانه جهان بشريت و معاصر حضرت داود نبى بوده است. برخى او را
غلامى سياه از سرزمين سودان دانستهاند كه دلى روشن و انديشهاى باز و ايمانى استوار داشت.(1) بعضى
ديگر گفتهاند: عبدى حبشى و قاضى در ميان بنىاسرائيل بوده است.(2) ديگرى گويد: او قهرمان و حكيمى
افسانهاى از عربستان پيش از اسلام است.(3)نام لقمان تنها دوبار در سراسر قرآن ذكر شده، اما آيات متعددى صفات و مواعظ او را بيان مىكند و يك
سوره بهنام اوست. مهمترين موضوع درباره اين شخصيت قرآنى اين است كه آيا او پيامبر بوده يا نه. در
اين خصوص، بيشتر روايات موجود، نبوت وى را نفى كرده و او را عبد صالح خدا معرفى كردهاند. صاحب مجمع
البيان مىگويد:نافع از ابن عمر روايت كرده كه گفت: از رسولخدا شنيدم مىفرمود: بحق مىگويم كه لقمان پيغمبر
نبود، و لكن بندهاى بود كه بسيار فكر مىكرد و يقين خوبى داشت، خدايش را دوست مىداشت و خدا نيز
دوستدار او بود و به دادن حكمت بر او منتنهاد.(4)قرآن او را بيش از هر صفت، به فرزانگى ستوده است:وَلَقَدْ آتَيْنا لُقْمانَ الحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ؛(5)و به راستى، لقمان را حكمت داديم كه: خداوند را سپاس بگزار.وَمَنْ يُؤْتَ الحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِىَ خَيْراً كَثِيراً؛(6)و هر كس فرزانگى داده شود، نيكى بسيار داده شده است.
