حضرت شعيب(ع) - اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان نسخه متنی

حضرت شعيب(ع)

حضرت شعيب از پيامبران و رسولان الهى و معاصر موسى بوده و نامش يازده بار در قرآن ذكر شده و41 آيه قرآن
داستان زندگى و دعوت او را حكايت مى‏كند. از آيات سوره اعراف بر مى‏آيد كه او پس از نوح و هود ولوط(ع)
به‏پيامبرى برگزيده شده است؛

وَإِلى‏ مَدْيَنَ أَخاهُمْ شُعَيْباً؛(1)

و به سوى مدين برادرشان شعيب را فرستاديم.

إِذْ قالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلا تَتَّقُونَ؛(2)

آنگاه كه شعيب به آنان گفت آيا پروا نداريد؟

الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْباً كانُوا هُمُ الخاسِرِينَ؛(3)

كسانى كه شعيب را تكذيب كرده بودند خود همان زيانكاران بودند.

شعيب، اسوه اصلاح اقتصادى

حضرت شعيب شيوه‏هاى مختلفى را در دعوت الهى خود اتخاذ فرموده، اما آنچه در ميان شيوه‏هاى او بارزتر
بوده و با اوضاع اجتماعى و شرايط اقتصادى سرزمين :

وَيا قَوْمِ أَوْفُوا المِكْيالَ وَالمِيزانَ بِالقِسْطِ وَلاتَبْخَسُوا النّاسَ
أَشْياءَهُمْ؛(4)

و اى قوم من پيمانه و ترازو را به داد، تمام دهيد و حقوق مردم را كم مدهيد.

وَلا تَنْقُصُوا المِكْيالَ وَالمِيزانَ؛(5)

و پيمانه و ترازو را كم مكنيد.

از مجموع آيات دعوت شعيب استنباط مى‏شود كه تعداد قابل توجهى از مردم مدين به او ايمان آوردند. اما
فعاليتهاى ضد تبليغى و جنگ روانى و فشارهاى كافران بر مؤمنان، به حدى بود كه صفوف مؤمنان را متزلزل
مى‏كرد و شعيب با ترغيب و تشويق مستمر، آنها را به صبر و استقامت دعوت مى‏كرد.

فَاصْبِرُوا حَتّى‏ يَحْكُمَ اللَّهُ بَيْنَنا وَهُوَ خَيْرُ الحاكِمِينَ؛(6)

صبر كنيد تا خدا ميان ما داورى كند كه او بهترين داوران است.

و در نهايت بيشتر شان در صف كفر مانده و ايمان نياوردند.

وَما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ؛(7)

ولى بيشترشان ايمان آورنده نبودند.