لطفا منتظر باشید ...
شيوههاى دعوت حضرت داود(ع)
1 . توجه به خدا و سپاسگزارى دائمى
داود(ع) همچون ساير پيامبران همواره در مسير زندگانى و دعوت، خدا محورى را سرلوحه توجه خويش قرارمىدهد؛وَلَقَدْ آتَيْنا داوُدَ وَسُلَيْمانَ عِلْماً وَقالا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى فَضَّلَنا
عَلى كَثِيرٍ مِنْ عِبادِهِ المُؤْمِنِينَ؛(6)و به راستى به داود و سليمان دانشى عطا كرديم، و آن دو گفتند: ستايش خدايى را كه ما را بر بسيارى از
بندگان با ايمانش برترى داده است.او همواره در حال تسبيح خدا و بازگشت به سوى او بود؛اِصْبِرْ عَلى ما يَقُولُونَ وَاذكُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الأَيْدِ إِنَّهُ أَوّابٌ؛(7)و بر آنچه مىگويند صبر كن و بنده ما داود را به ياد آر كه داراى امكانات بسيار بود و او بسيار
بازگشتكننده به سوى خدا بود.در اين آيه، خداوند پيامبر را به صبر و استقامت دربرابر سختىها و آزارهاى مخالفان فرمان مىدهد كه
در اين زمينه به ياد عبد خدا، داود باشد كه صاحب قدرت در دين بود و دربرابر ظلم سر فرود نمىآورد،
بلكه با عزم و حزم به مقابله بر مىخاست و دلش مستحكم بود.(8)همچنين آنگاه كه در معرض آزمايش الهى قرار گرفت و قضاوتى ناصحيح كرد، بىدرنگ متذكر شد و به آمرزش
خواهى پرداخت؛وَظَنَّ داوُدُ أَنَّما فَتَنّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ راكِعاً وَأَنابَ؛(9)و داود دانست كه ما او را آزمايش كردهايم. پس از پروردگارش آمرزش خواست و به رو در افتاد و توبه كرد.
