لطفا منتظر باشید ...
حضرت ادريس(ع)
حضرت ادريس از پيامبران قديم است كه بين دوره آدم و نوح مىزيسته است. ناماصلى او اخنوخ بوده و ازاجداد حضرت نوح به شمار مىرود. قرآن در دو جا از او نامبرده و از او به نيكى ياد كرده است:- وَاذكُرْ فِى الكِتابِ إِدْرِيسَ إِنَّهُ كانَ صِدِّيقاً نَبِيّاً * وَرَفَعْناهُ مَكاناً
عَلِيّاً.(1)و در اين كتاب از ادريس ياد كن. كه او راستگويى پيامبر بود، و ما او را به مقامى بلند ارتقاداديم.- وَإِسْمعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَاالْكِفْلِ كُلٌّ مِنَ الصّابِرِينَ * وَأَدْخَلْناهُمْ
فِىرَحْمَتِنا إِنَّهُمْ مِنَ الصّالِحِينَ؛(2)و اسماعيل و ادريس و ذا الكفل را ياد كن كه همه از صابران بودند و ما ايشان را در رحمت خود وارد كرديم
چرا كه ايشان از شايستگان بودند.
ادريس، اسوه تعليم و تدريس
در ميان شيوههاى ارشادى ادريس، آنچه بيش از همه بارز و جلوه گر است، توجه و اهتمام زايد الوصف آننبى گرامى به دانش و علم آموزى و انتقال علوم به انسانهاست. او در عرصه دانش و تعليم بر همگان پيشى
گرفته، با تعاليم الهى به آموزش خط، نگارش و دانشهاى مختلف پرداخت. قرآن مجيد، شرحى درباره شيوه و
كيفيت دعوت ادريس بهدست نداده و تنها در خلال روايات مىتوان روشهاى دعوت و نيز اخلاقيات دخيل
در دعوت او را استخراج كرد.
