سليمان، اسوه سپاسگزارى - اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان نسخه متنی

سليمان، اسوه سپاسگزارى

دعوت اين پيامبر الهى به طور عمده در سوره نمل و در داستان ملكه و قوم سبا تجلى يافته و يكى از
زيباترين و آموزنده‏ترين فرآيندهاى تبليغى را در دعوت ملكه به توحيد، ترسيم نموده است. شيوه‏هاى
متعدد و متنوعى از سوى اين داعىِ الى الله براى حاكميت بخشيدن به‏تفكر توحيدى اتخاذ شده، كه در
مجموع مى‏توان حكومت عادلانه، خدا محورى و سپاسگزارى را به عنوان شيوه‏هاى شاخص او در دعوت مطرح
نمود.

هرچند زمامدارى و فرمانروايى سليمان را مى‏توان وجه بارز زندگانى او دانست، اما به نظر مى‏رسد
شيوه سپاسگزارى در همه حال، از سوى فرمانروايى كه بسيارى از نيروهاى خلقت در زير سلطه او هستند، به
عنوان شاخصه دعوت او مناسب‏تر باشد.

فرمانرواى عدالت‏گسترى كه اقتدار روز افزون از يك سو، و دانش
بى پايان و منحصر به فرد از سوى ديگر، هرگز او را به عجب، استكبار و گردنكشى و حتى ذره‏اى خودبينى
دربرابر مورى ضعيف وسوسه نكرد، بلكه پيوسته سر بر آستان خداوندى مى‏ساييد و بنده ناچيز حق و شاكر
نعمت‏هاى بيكرانش بود.

نمونه‏اى از توجه عميق و همه جانبه او را به ذات حق در اين آيه شاهديم كه چون
سخنان هدهد را شنيد، گفت:

وَقالَ رَبِّ أَوْزِعْنِى أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِى‏أَنْعَمْتَ عَلَىَّ وَعَلى‏
والِدَىَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَأَدْخِلْنِى بِرَحْمَتِكَ فِى عِبادِكَ
الصّالِحِينَ؛(3)

و گفت: پروردگارا در دلم افكن تا نعمتى را كه به من و پدر و مادرم ارزانى داشته‏اى سپاس بگزارم، و به
كار شايسته‏اى كه آن را مى‏پسندى بپردازم، و مرا به رحمت خويش در ميان بندگان شايسته‏ات داخل كن.