فصل دوم - پيامبران اولوالعزم، اسوه‏هاى برتر و شيوه‏هاى‏تبليغى آنان - اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان - نسخه متنی

مصطفی عباسی مقدم

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

فصل دوم - پيامبران اولوالعزم، اسوه‏هاى برتر و شيوه‏هاى‏تبليغى آنان

در قرآن كريم، گروهى از پيامبران خدا به عنوان اولوالعزم معرفى شده‏اند و قرآن شخصيت آنان را به
لحاظ ويژگى‏هاى برجسته و صفات بارزشان بيش از ديگران ارج نهاده و گرامى داشته است. مطابق آيات قرآن،
صبر و استقامت مهم‏ترين ويژگى اولوالعزم مى‏باشد (فَاصْبِرْ كَما صَبَر اُولوالعزمِ مِنَ
الرُّسُلِ)
همچنين اين گروه از پيامبران، كتاب و شريعت مستقلى داشته‏اند و پيامبران معاصر يا متأخر
از آنان تبعيت مى‏كرده‏اند تا زمانى كه يكى ديگر از پيامبران اولوالعزم به رسالت مبعوث مى‏شدو
كتاب و شريعت نوينى مى‏آورد.

بر اساس روايات موجود، اين پيامبران بالاترين رتبه را در ميان انبيا از حيث مقام معنوى و قلمرو دعوت
دارند و عبارتند از:

حضرت نوح، حضرت ابراهيم، حضرت موسى، حضرت عيسى و حضرت محمد (سلام‏الله عليهم).

از ميان روايات موجود، يك روايت را از نظر مى‏گذرانيم:

امام رضا(ع) فرمود: اولوالعزم را اين لقب دادند چون داراى اراده استوار و شريعت‏هاى مستقل بودند.

بدين معنا كه هر پيامبرى كه پس از نوح آمد بر شريعت او و تابع كتاب او بود، تا زمان ابراهيم خليل فرا
رسيد. همه پيامبران همزمان ابراهيم و پس از او بر شريعت ابراهيم وتابع كتاب او بودند. چون زمان موسى
فرا رسيد همه پيامبران معاصر موسى و پس از او بر شريعت او تابع كتاب او بودند تا روزگار عيسى فرا
رسيد. پيامبران زمان عيسى و پس از او نيز تا دوران پيامبر ما محمد(ص)، بر شريعت عيسى و تابع كتاب او
بودند. اين پنج پيامبر صاحبان عزم و بالاترين انبيا و رسولان بوده‏اند. و آيين محمد تا روز قيامت
نسخ‏نمى‏گردد....(1)

اين پنج پيامبر بزرگ در كنار ارائه شرايع و آيين‏هاى جديد، به اقتضاى وسعت قلمرو دعوت و براى
پاسخگويى به شرايط جديد ناگزير از آوردن نظام تبليغى جديدى بوده‏اند كه لزوماً داراى قلمروى
وسيع‏تر و پاسخگوى مقتضيات زمان بوده است. از اين رو سيره تبليغى ايشان از برجستگى، دوام تأثير و
كارآمدى بيشترى برخوردار گشته و تنوع شيوه‏هاى تبليغى آنان نيز به مراتب، بيش از ديگران بوده است.

به هر تقدير، قرآن نيز بيش از انبياى ديگر، زواياى تبليغى سيره اين بزرگان را به بررسى گرفته و
آموزش‏هاى تبليغى را از طريق حكايت داستان زندگى و دعوت ايشان ارائه فرموده است.

/ 429