اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان نسخه متنی

شما را چه شده است كه از شكوه خدا بيم نداريد؟

و حال آن كه شما را مرحله به‏مرحله خلق كرده است.

مگر
ملاحظه نكرده‏ايد كه چگونه خدا هفت آسمان را توبه تو آفريده است؟

و ماه را در ميان آنها روشنى بخش
گردانيد و خورشيد را چراغى قرار داد. و خداست كه شما را چون گياهى از زمين رويانيد. سپس شما را در آن
باز مى‏گرداند و بيرون مى‏آورد، بيرون آوردنى عجيب. و خدا زمين را براى شما فرشى گسترده ساخت. تا در
راه‏هاى فراخ آن برويد.

همچنين خطاب به مردم مى‏گويد:

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفّاراً * يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ
مِدْراراً * وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ
أَنْهاراً؛(54)

و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است، تا بر شما از آسمان باران پى در پى
فرستد. و شما را به اموال و پسران يارى كند و برايتان باغ‏ها قرار دهد و نهرها براى شما پديد آورد.

نويسنده كتاب دعوة الرسل اين شيوه را چنين ترسيم مى‏كند:

آن‏گاه به‏روش ديگرى براى ترغيب مردم به‏طاعت خود، رعايت حدود او روى‏آورد كه يادآورى آيات الهى
در زمين، آسمان و خلقت نور ماه و روشنى خورشيد و روياندن گياهان در زمين و بازگرداندن ما به‏آن و
بيرون آوردن ما از آن در روز قيامت است و اين‏كه چگونه زمين را فراش و گهواره حيات و محل زراعت قرار
داد تا آدميان در آن راه‏هايى بسازند و محصولات و معادن گوناگون از آن استخراج كنند.(55)

ب) انذار و هشدار

حضرت نوح در مواقع مختلف، مخاطبان را با انذارهايى جدى و حقيقى به هوشيارى و عاقبت‏انديشى فرا
مى‏خواند. از آن‏جا كه انذار به مفهوم هشدار دادن و آگاهانيدن از خطر است، و نوح مردم مشرك و منحرف
را در خطرى بزرگ مى‏بيند دعوت آنها را با انذار آغاز مى‏نمايد؛

إِنْ أنا إِلّا نَذِيرٌ مُبِينٌ؛(56)

من جز هشدار دهنده‏اى آشكار نيستم.

وَلَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‏ قَوْمِهِ إِنِّى لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ * أَنْ لاتَعْبُدُوا
إِلّا اللَّهَ إِنِّى أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ أَلِيمٍ؛(57)

و به‏راستى نوح را به سوى قومش فرستاديم. گفت: من براى شما هشداردهنده‏اى آشكارم، كه جز خدا را
نپرستيد، زيرا من از عذاب روزى سهمگين بر شما بيمناكم.