اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان نسخه متنی

گفت: من خدا را گواه مى‏گيرم، و شاهد باشيد كه من از آنچه جز او شريك وى مى‏گيريد، بيزارم. پس، همه
شما در كار من نيرنگ كنيد و مرا مهلت مدهيد، در حقيقت، من بر خدا، پروردگار خودم و پروردگار شما توكل
كرده‏ام. هيچ جنبنده‏اى نيست مگر اين كه او مهار هستى‏اش را در دست دارد. به راستى پروردگار من به
راه راست است.

در آيات و جملات فوق شاهد برائت و تحدى شجاعانه و همراه با توكل و اعتماد به ذات لايزال الهى از سوى
هود مى‏باشيم كه در تثبيت اعتقاد توحيدى در جان مخاطبان مؤثر است و از شيوه‏هاى دعوت محسوب مى‏شود.

3 . يادآورى به همراه انذار

در بسيارى موارد، در قرآن يادآورى الطاف و نعم خداوندى با انذار همراه شده است. هود پس از ذكر برخى از
نعمتهاى عظيم الهى، مخاطبان را با بيان عذاب نافرمانان و حق‏ناپذيران بيم مى‏دهد؛

وَاتَّقُوا الَّذِى أَمَدَّكُمْ بِما تَعْلَمُونَ* أَمَدَّكُمْ بِأَنْعامٍ وَبَنِينَ *

وَجَنّاتٍ وَعُيُونٍ * إِنِّى أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ؛(12)

و از آن كس كه شما را به آنچه مى‏دانيد مدد كرد پروا داريد: شما را به دادن دام‏ها و پسران مدد كرد، و
به دادن باغ‏ها و چشمه‏ساران، من از عذاب روزى هولناك بر شما مى‏ترسم.

و گاهى نعمت‏هاى بزرگ اجتماعى را بر مى‏شمرد:

وَاذكُرُوا إِذ جَعَلَكُمْ خُلَفاءَ مِنْ بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَزادَكُمْ فِى‏الخَلْقِ بَسْطَةً
فَاذكُرُوا آلاءَ اللَّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛(13)

و به خاطر آوريد زمانى را كه خداوند شما را پس از قوم نوح، جانشينان آنان قرارداد، ودر خلقت، بر قوت
شما افزود. پس نعمت‏هاى خدا را به ياد آوريد، باشد كه رستگار شويد.