اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان - نسخه متنی

مصطفی عباسی مقدم

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

2 . گفتار نرم و دلسوزانه

براى رعايت كرامت انسانى و با هدف نفوذ در دل آنان، مبلّغ بايد به گفتار صميمى و دلپذير روى آورد،
لوط همواره از آغاز دعوت تا زمانى كه اندك اميدى به هدايت مخاطبان مانده بود، با نرمخويى و دلسوزى و
خير خواهى بر خورد مى‏كرد؛

إِذ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلا تَتَّقُونَ * إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ * فَاتَّقُوا
اللَّهَ وَأَطِيعُونِ؛(8)

آن‏گاه كه برادرشان لوط به آنان گفت: آيا پروا نداريد؟ من براى شما فرستاده‏اى درخور اعتمادم. از
خدا پروا داريد و فرمانم ببريد.

وقتى او را تهديد به اخراج از شهر مى‏كنند تنها از عملشان اظهار ناخشنودى مى‏كند اما به‏خود آنها
تندخويى نمى‏نمايد:

قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ المُخْرَجِينَ * قالَ إِنِّى
لِعَمَلِكُمْ مِنَ القالِينَ؛(9)

گفتند: اى لوط اگر دست بر ندارى قطعاً از اخراج شدگان خواهى بود، گفت: به‏راستى من دشمن كردار شمايم.

3 . جايگزينى معروف پس از نهى از منكر

يكى از شيوه‏هاى ظريف و درس‏هاى مفيد دعوت لوط اين است كه پس از نهى و بازداشتن مكرر و جدى آنها از
زشتى‏هاى اخلاقى، آنها را به كار معروف و پسنديده راهنمايى مى‏كند؛ وقتى با هجوم خشونت آميز قوم
خطا كار براى اعمال زشت مواجه مى‏شود كه حتى به مهمانان او نيز رحم نمى‏كنند، مى‏گويد:

قالَ يا قَوْمِ هؤُلاءِ بَناتِى هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَلا تُخْزُونِ فِى
ضَيْفِى؛(10)

لوط گفت: اى قوم من، اينان دختران منند. آنان براى شما پاكيزه‏ترند. پس از خدا بترسيد و مرا در كار
مهمانانم رسوا مكنيد.

شايان ذكر است كه در اين‏جا موضوع و مصداق مورد بحث شايد حايز اهميت زيادى نباشد و آنچه مهم است شيوه
برگرفته از اين آيه است، بدين معنا كه با سلب عادات و صفات زشت ورفع وضعيت‏هاى نامطلوب، نماياندن
عادات و صفات نيكو ضرورت دارد، و بايد كام تشنه انسان را همواره سيراب داشت و خلأهاى موجود را جبران
كرد، همان‏گونه كه اصل نفى خدايان متعدد (لا إله) با معرفى خداى واحد (إلّاالله) همراه است.

/ 429