اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان - نسخه متنی

مصطفی عباسی مقدم

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

4 . اهتمام به نماز و زكات

هرچند از مشاركت و تلاش در ساختن كعبه، توجه عميق اسماعيل به مهم‏ترين شكل عبادت در خانه خدا يعنى
نماز آشكار مى‏گردد، اما تصريح قرآن به عنايت جدى او به تعميم فرهنگ نماز، بيانگر اوج اهميت نماز و
عشق به ياد خدا در شخصيت اين پيامبر بزرگ است؛

وَكانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلوةِ وَالزَّكوةِ...(11)

(و خاندان خود را به نماز و زكات
فرمان‏مى‏داد.)

امركردن خانواده به نماز به مفهوم انحصار دعوت به نماز و زكات در يك خاندان نيست،
بلكه دعوت خويشان به مثابه شروع دعوت فراگير براى گسترش فرهنگ نماز در ميان تمام طبقات جامعه است كه
در سيره تبليغى بسيارى از انبيا چون ابراهيم، محمد و نوح نيز به نحو چشمگيرى مشهود است؛

نخستين مرحله براى تبليغ رسالت، شروع از خانواده خويش است كه از همه به انسان نزديك‏تر هستند و به
همين دليل پيامبر اسلام، نخست دعوت خود را از خديجه، همسر گرامى‏اش و على پسر عمويش شروع كرد.(12)

5 . تسليم دربرابر دستور الهى

اطاعت محض و بى چون و چراى اوامر الهى جز از انسان‏هاى شايسته و بندگان مقرب بر نمى‏آيد. اسماعيل در
مقاطع مختلف حيات پر ثمر خويش مطيع فرمان‏هاى الهى بود؛ گاهى با راهنمايى و پيشتازى پدر به انجام
امر الهى مبنى بر ساختن كعبه همت نمود و زمانى به لحاظ رسالت آسمانى‏اش به ارشاد مردم و تعليم نماز و
مناسك پرداخت و زمانى ديگر در اوج خداباورى و رضا به قضاى الهى حاضر شد جان خويش بر سر فرمان الهى
بنهد؛ چون ابراهيم روياى صادق خويش را برايش بازگفت، با دلى آرام و ضميرى مطمئن و بدون ذره‏اى
امتناع يا احتياط و بدون تأنى، پدر را به انجام دادن فرمان الهى ترغيب كرد و براى خود آرزوى استقامت
و بردبارى نمود؛

قالَ يا بُنَىَّ إِنِّى أَرى‏ فِى المَنامِ أَنِّى أَذبَحُكَ فَانْظُرْ ماذا تَرى‏ قالَ يا
أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِى إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصّابِرِينَ؛(13)

/ 429