لطفا منتظر باشید ...
- آيات 63 تا آخر سوره فرقان نيز در وصف
و بندگان خداى رحمان كسانىاند كه روى زمين به نرمى گام برمىدارند. و چون نادانان ايشان را طرفخطاب قرار مىدهند به ملايمت پاسخ مىدهند، و آنانند كه در حال سجده يا ايستاده، شب را به روز
مىآورند. و كسانى كه مىگويند: پروردگارا، عذاب جهنم را از ما باز گردان كه عذابش سخت و دايمى است...
و كسانىاند كه چون انفاق كنند، نه ولخرجى مىكنند و نه تنگ مىگيرند، و ميان اين دو روش حد وسط را
برمىگزينند. و كسانىاند كه با خدا معبودى ديگر نمىخوانند و كسى را كه خدا خونش را حرام كرده جز
به حق نمىكشند، و زنانمىكنند... و كسانىاند كه گواهى دروغ نمىدهند؛ و چون بر لغو بگذرند با
بزرگوارى مىگذرند. و كسانىاند كه چون به آيات پروردگارشان تذكر داده شوند، كر و كور روى آن
نمىافتند. و كسانىاند كه مىگويند: پروردگارا، به ما از همسران و فرزندانمان آن ده كه مايه روشنى
چشمان ما باشد و ما را پيشواى پرهيزگاران گردان.
- در سوره بقره، آيه 177 و سوره آل عمران آيات 15 تا 17 و سوره قصص، آيه 83 به وصف متقين پرداخته است
نيكوكارى آن نيست كه روى خود را به سوى مشرق و مغرب بگردانيد، بلكه نيكى آن است كه كسى به خدا و روزبازپسين و فرشتگان و كتاب و پيامبران ايمان آورد، و مال خود را با وجود دوست داشتنش، به خويشاوندان و
يتيمان و بينوايان و در راه ماندگان و گدايان و در راه آزاد كردن بندگان بدهد، و نماز را بر پاى دارد
و زكات را بدهد، و آنان كه چون عهد بندند، به عهد خود وفادارانند؛ و در سختى و زيان و به هنگام جنگ
شكيبايانند؛ آنان هستند كسانى كه راست گفتهاند، و آنان همان پرهيزگارانند.(25)همچنين در كنار معيارها و نمونههاى عينى افراد الگو، به گروه نمونه، و معيارها و صفات آن نيز اشاره
فرموده است. در خصوص معيارهاى جماعت و امت اسوه، آيات زير جلب نظر مىكنند:كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنّاسِ تَأْمُرُونَ بِالمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ
المُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ؛(26)شما بهترين امتى هستيد كه براى مردم پديدار شدهايد: به كار پسنديده فرمان مىدهيد و از كار ناپسند
باز مىداريد و به خدا ايمان داريد.مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدّاءُ عَلَى الكُفّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ
تَريهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَرِضْواناً سِيماهُمْ فِى
وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ؛(27)محمد(ص) پيامبر خداست؛ و كسانى كه با اويند، بر كافران سختيگر و با همديگر مهربانند. آنان را در ركوع
و سجود مىبينى. فضل و خشنودى خدا را خواستارند. علامت مشخصه آنان بر اثر سجود در چهرههايشان است.اَلَّذِينَ إِنْ مَكَّنّاهُمْ فِى الأَرْضِ أَقامُوا الصَّلوةَ وَآتَوُا الزَّكوةَ وَأَمَرُوا
بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ المُنْكَرِ؛(28)همان كسانى كه چون در زمين به آنها توانايى دهيم، نماز برپا مىدارند و زكات مىدهند و به كارهاى
پسنديده وامىدارند واز كارهاى ناپسند باز مىدارند....در اين آيات و امثال آن، معيارهايى چون امر به معروف، نهى از منكر، جهاد و سختگيرى بر كفار و مهربانى
با مؤمنان، اقامه نماز و ركوع و سجود دائم و پرداخت زكات، براى امت و جماعت نمونه ذكر شده است.
