لطفا منتظر باشید ...
2 . عبادت خالصانه و سفارش به آن
عبادت و توجه باطنى خالص به خداى بزرگ حقيقتى است كه مظاهر آن در اعمال و رفتارهاى اجتماعى جلوه گرمىشود و زكريا به خاطر خشوع باطنى و تضرع مخلصانه بهدرگاه الهى مىتوانست به انجامدادن خيرات
و احسان به بندگان خدا همت گمارد؛وَيَدْعُونَنا رَغَباً وَرَهَباً وَكانُوا لَنا خاشِعِينَ؛(5)و از روى رغبت و بيم ما را مىخواندند و دربرابر ما فروتن بودند.توكل و اعتماد زكريا به عنايات الهى نيز در اثر آن ايمان و خشوع بسيار چشمگير بود؛وَزَكَرِيّا إِذْ نادى رَبَّهُ رَبِّ لا تَذَرْنِىفَرْداً وَأَنْتَ خَيْرُ الوارِثِينَ؛(6)و زكريا را (ياد كن) هنگامى كه پروردگار خود را خواند: پروردگارا، مرا تنها مگذار و تو بهترين ارث
برندگانى.او خود همواره به عبادت الهى سر گرم و حتى جايگاه مخصوصى بدان اختصاص داده بود. زمانى كه ملائكه
بشارت يحيى را برايش آوردند آن حضرت در محراب مشغول ابتهال و تضرع بود؛فَنادَتْهُ المَلائِكَةُ وَهُوَ قائِمٌ يُصَلّى فِى المِحْرابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ
بِيَحْيى؛(7)پس در حالى كه وى ايستاده در محراب خود دعا مىكرد، فرشتگان، او را ندا دردادند كه؛ خداوند تو را به
ولادت يحيى مژده مىدهد.زكريا راهنما و مشوق دائمى مردم به نماز و دعاى پروردگار بود و حتى آنگاه كه ازجانب خدا مأمور به
سكوت گرديد، مطابق برخى تفاسير با اشاره، مردم را به نماز رهنمون شد.قالَ آيَتُكَ أَلّاتُكَلِّمَ النّاسَ ثَلاثَ لَيالٍ سَوِيّاً * فَخَرَجَ عَلى قَوْمِهِ مِنَ
المِحْرابِ فَأَوْحى إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيّاً؛(8)فرمود: نشانه تو اين است كه سه شبانه روز با اينكه سالمى با مردم سخن نگويى. پس از محراب بر قوم خويش
درآمد و ايشان را آگاه گردانيد كه روز و شب به نيايش بپردازيد.گفتهاند كه هر روز از غرفه خويش در هنگام نماز صبح و خفتن بيرون مىآمد و اذان مىگفت و
بنىاسرائيل با او نماز مىكردند. چون وقت وعده خدا رسيد و نتوانست با مردم سخن بگويد در زمان مقرر
بيرون آمد و با اشاره آنها را اعلام كرد به نماز.(9)بههر حال از جمله پيامهاى آيات فوق اين است كه اين اسوه قرآنى همچون ديگر مبلّغان قرآنى، مردم را
چه با سخن آشكار و چه با اشاره و نداى كوتاه به تسبيح و عبادت خداى يكتا سفارش مىكرده است.
