اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان نسخه متنی

2 . مقاومت دربرابر تهديدها

هرچند اعلام صريح ايمان دربرابر فرعون خود نوعى پذيرش تهديد و شكنجه‏هاى بسيار بود، اما تهديدها و
فشارهاى جدى‏تر از آن پس آغاز گرديد.

قالَ فِرْعَوْنُ آمَنْتُمْ بِهِ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّ هذا لَمَكْرٌ مَكَرْتُمُوهُ فِى
المَدِينَةِ لِتُخْرِجُوا مِنْها أَهْلَها فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ؛(7)

فرعون گفت: آيا پيش از آن كه به شما رخصت دهم، به او ايمان آورديد؟

قطعاً اين نيرنگى است كه در شهر به
راه انداخته‏ايد تا مردمش را از آن بيرون كنيد. پس به زودى خواهيد دانست.

لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ
أَجْمَعِينَ؛(8)

دست‏ها و پاهايتان را يكى از چپ و يكى از راست خواهم بريد، سپس همه شما را به دار خواهم آويخت.

اين دو آيه شامل تهديدها و وعيدهايى است كه فرعون در عمل به آنها سابقه روشنى داشته است:

وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنا أَشَدُّ عَذاباً وَأَبْقى‏؛(9)

تا خوب بدانيد عذاب كدام يك از ما سخت‏تر و پايدارتر است.

اما ساحران ايمان آورده، تحت تأثير تحول عميقى كه در درونشان ايجاد شده بود هرگز به اين تهديدها
وقعى ننهادند و با دو نوع برخورد و بيان بسيار آموزنده پاسخ او را به استوارى دادند؛ نخست آن كه با
بيانى قاطع بى باكى خود را دربرابر وعيدها و فريادهاى خشمگينانه فرعون ابراز داشته و در واقع اميد
فرعون را به كلى قطع كردند.

قالُوا لا ضَيْرَ إِنّا إِلى‏ رَبِّنا مُنْقَلِبُونَ؛(10)

گفتند: باكى نيست، ما روى به سوى پروردگار خود مى‏آوريم.