اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان - نسخه متنی

مصطفی عباسی مقدم

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

همچنين اعزام (58)
اعزام مصعب بن عمير به مدينه پس از پيمان اول عقبه براى تعليم احكام و قرائت قرآن، موفقترين و
مؤثرترين اعزام مبلّغ در طول تاريخ اديان است، چه، او با حضور فعال و تلاش دلسوزانه خود در ميان مردم
مدينه بذر ديانت را به‏خوبى كاشت و اصول اسلام و آيات وحى را با بيانى گيرا و جذاب به مردم آموزش داد
و آنان را شيفته دعوت اسلامى كرد، به طورى كه در موسم حج سال دوازدهم، همراه جمعى قابل توجه از
مسلمانان جديدالعهد به ملاقات پيامبر نايل آمد، در حالى كه در مدينه نيز، مجمع نيرومند ياران
پيامبر را تشكيل داده بود، گروه مصعب در آن‏جا با پيامبر دست بيعت دادند.

مصعب را در مدينه، مقرى يعنى خواننده و آموزگار قرآن مى‏ناميدند. وى در مدينه وارد خانه اسعد بن
زراره، از مردان شريف قبيله خزرج شد و در آن‏جا اولين نماز جماعت را برپا داشت، مردم نيز به وى اقتدا
كردند، زيرا افراد قبيله اوس و خزرج حاضر نبودند به يكديگر اقتدا كنند.(59)

تبليغات سازنده و مؤثر مصعب بن عمير، مبلّغ جوان و برازنده پيامبر و فعاليت تبليغى بيعت كنندگان
عقبه او و دوم در ميان مردم مدينه و در قبايل و طوايف مختلف باعث شد كه روز به روز نام رسول‏خدا بيشتر
بر سر زبان‏ها بيفتد و افراد زيادترى شيفته و دلباخته حضرت گردند.(60)

ديگر مورد، اعزام معاذ بن جبل به يمن است كه پيش از آغاز مأموريت، دستورالعمل ارشاد و دعوت او را
بدرقه راهش مى‏فرمايد:

يامَعاذُ يَسِّرْ ولاتُعَسِّرْ وَبَشِّرْ وَلاتُنَفِّرْ؛(61)

اى معاذ (در تبليغ دين) آسان بگير و سخت مگير. و مژده و نويد بخش باش و مردم را از دين بيزار مكن.

6 . ارسال نامه دعوت به سوى پادشاهان

چنان كه در شيوه توجه به اقشار مختلف بيان شد، توجه به يك طبقه از جامعه مانع عنايت پيامبر به طبقات
ديگر جامعه نمى‏گرديد. در همان زمان كه سخت سرگرم فراخواندن جوانان و ضعيف داشتگان گمنام جامعه
بود، از سوى ديگر به سراغ بزرگان و سران اقوام و قبايل مى‏رفت.

در دوران مدينه نيز زمانى كه قبايل و
اقوام اطراف و اكناف اعم از بت پرست و يهودى و غيره را به اسلام دعوت مى‏كرد، در همان موقع با ارسال
نامه‏هاى دعوت به امرا و پادشاهان بلاد مختلف، نداى حق را با قدرت و صلابت و منطق برنده و گويا به
گوش آنان مى‏رساند.

/ 429