لطفا منتظر باشید ...
ج) مرحله دعوت آشكار و همگانى
با نزول آيه (9)، فرمان دعوت آشكار و تبليغ علنى به پيامبر رسيد و پيامبر و نو مسلمانان مرحله جدىترىاز دعوت را آغاز كردند كه قهراً مستلزم درگيرىها و موضعگيرىهاى خصمانه از سوى جامعه بتپرست مكه
بود، اما آوازه اسلام و قدرت مسلمانان به حدى رسيده بود كه بتوانند على رغم تهديدها و شكنجهها،
نداى توحيد را حداقل به گوش تمام اعضاى جامعه خود برسانند.پس از آن كه پيامبر(ص)، بستگان نزديك خود را انذار كرد و پس از انتشار قضيه نبوت در مكه كه قريش، جدى
بودن آن را درك كرد و حملههاى خود را عليه آن شروع كرد، خداوند به پيامبر فرمان داد تا دعوت خويش را
علنى سازد و حتى از قريش بخواهد كه تسليم پروردگارشان شوند و اسلام را بپذيرند... پس آيه فَاصْدَعْ
بِما تُؤْمَرُ نازل گرديد.(10)وى ادامه مىدهد:پس از گذشت سه سال نخست بعثت، مرحله جديد و مهم و دشوارترى كه مرحله علنىشدن دعوت به خداى تعالى است
فرا رسيد. اين مرحله ابتدا از يك محيط نسبتاً كوچك آغاز شد.(11)در خصوص چگونگى آغاز دعوت علنى و همگانى، روايات متفاوتى نقل شده است كه مكان و كيفيت آن را با
اختلاف بيان مىكند و ما به نقل دو روايت بسنده مىكنيم؛ در تفسير الدر المنثور آمده است:پيامبر بر بالاى كوه صفا ايستاد و قريش را ندا داد. چون اجتماع نمودند چنين فرمود: اگر به شما خبر دهم
كه گروهى در پايين كوه بر ضد شما جمع شدهاند آيا مرا تصديق مىكنيد؟ گفتند: آرى، تو پيش ما متهم
نيستى و ماهرگز از تو دروغى نشنيدهايم. فرمود: پس شما را به عذاب دردناك هشدار مىدهم... ابولهب
برخاست و بانگ بر او زد و گفت: همين امروز بميرى! آيا براى اين امر مردم را گرد آوردهاى؟! مردم از
اطراف او پراكنده شدند و خداى تعالى اين آيه را نازل فرمود: (12)مطابق روايت فوق، حضرت دعوت علنى را با يك زمينهسازى و اخذ اقرار قبلى بر قبول انذار و سپس با يك
انذار صريح شروع كرده كه درس آموز مبلّغان است. مؤلف نورالثقلين نيز مىنويسد:آن حضرت بر بالاى سنگى ايستاد و فرمود: اى گروه قريش! اى خلق عرب! شما را به لااله الا الله و رسالت
خويش دعوت مىكنم و به شما فرمان مىدهم كه بتها و شريكها را رهاسازيد و دعوت مرا اجابت نماييد
تا مالك تمام عرب شويد و عجم به دين شما درآيد و در بهشت از سلاطين گرديد. مردم او را مورد استهزا قرار
دادند و گفتند: پسر عبدالله دچار جن شده اما به خاطر موقعيت ابوطالب اقدامى عليه او نكردند.(13)بر پايه اين روايت، آغاز دعوت همگانى پيامبر بر محور بشارت دادن به نعمتهاى دنيوى واخروى استوار
بوده است.
