تعلیم و تربیت در اسلام نسخه متنی

مجالست صالحان آثار نيك فوق العاده دارد و مجالست بدان آثار سوء فوق العاده دارد ، و اين يك امري است كه اجتناب ناپذير است ، يعني انسان هر چه بخواهد به اصطلاح در دل خودش را ببندد و وقتي كه مي خواهد با كسي معاشرت بكند كسي را دوست و خليل بگيريد ، با كسي دوست بشويد ، دين او را هم پذيرفته ايد . در نهج البلاغه تعبيري است به اين صورت : مجالسة اهل الهوي منساش للايمان ( 2 ) . نشست و برخاست كردن با مردم هواپرست و غافل از خدا ، فراموشي ايمان است .

اگر " منساش " مصدر ميمي باشد ، " منساش للايمان " مي شود فراموشي ايمان ، و اگر اسم مكان باشد - كه بيشتر در اين مورد اطلاق مي شود - تعبير ، جالبتر مي شود : فراموشخانه ايمان ، فراموشگاه ايمان ( 3 ) . ايشان مي فرمايند : همنشيني با هواپرستان ، فراموشخانه ايمان است ، يعني انسان آنجا كه برود اصلا ايمان را فراموش مي كند . در يكي از آيات قرآن ، در سوره طه و ظاهرا خطاب به موسي بن عمران مي فرمايد : فلا يصدنك عنها من لا يؤمن بها واتبع هواه

1. كافي . 375 / 2 .

2. نهج البلاغه فيض الاسلام ، خطبه . 85 . 3 در عصر ما " فراموشخانه " مصطلح بود كه آن مردك ميرزا ملكم خان درست كرده بود . البته اين يك حقه بازي بوده كه مي رفتند آنجا ، چيزهايي به آنها مي گفتند ، وقتي بيرون مي آمدند ، چيزي بروز نمي دادند ، اسمش را گذاشته بودند " فراموشخانه " .