حديثي از رسول اكرم - تعلیم و تربیت در اسلام نسخه متنی

چشم يك ابزار نگاه مي كنند . رابطه جنسي يك امر حيواني و طبيعي است . براي اطفاي غريزه جنسي ، زن براي مرد يك ابزار بيشتر نيست و مرد هم براي زن يك ابزار است ، ولي مسئله زوجين و كانون خانوادگي و فلسفه خانوادگي و روح خانوادگي عبارت استاز روح مافوق غريزه جنسي كه ميان دو نفر پيدا مي شود ، يعني شخصيت يكديگر را دوست دارند و تا سنين پيري كه ديگر مسئله غريزه جنسي به كلي ضعيف يا نابود مي شود علقه خانوادگي و محبت ميانشان هست و روز به روز هم شديدتر مي شودو حتي به گفته علماي جديد مثل ويل دورانت در كتاب " لذات فلسفه " علقه زوجين به يكديگر در اثر معاشرت و تماس زياد شدت پيدا مي كند و آنقدر اثر مي گذارد كه كم كم قيافه هاي آنها شبيه هم مي شود ، يعني تدريجا روحهاي آنها آنقدر با هم انطباق پيدا مي كنندكه كم كم اجسام آنها نيز با هم انطباق پيدا مي كنند و قيافه ها به يكديگر شبيه مي شود . اين اولين مرحله اي است كه انسان از لاك خودفردي خارج مي شود . و به همين دليل ازدواج در اسلام جنبه اخلاقي دارد با اينكه يك امر شهواني است ، و اين تنها امري است كه با وجود اينكه پايه طبيعي و شهواني دارد جنبه اخلاقي نيز دارد ، يعني مثلا هيچوقت خوردن جنبه اخلاقي پيدا نمي كند ، ولي ازدواج خودش جنبه اخلاقي دارد . و در ميان غرايز شهواني انسان هر غريزه اي كه اشباع شود ، اشباع آن تأثيري در معنويت انسان ندارد جز غريزه جنسي . لهذا ازدواج از نظر اسلام سنت و مستحب تعبير شده . علت اساسي اينست كه هر مقدار كه الفت زوجين به يكديگر بيشتر باشد ، يك قدم از خود فردي خارج شده اند . " خود " كمي كه بزرگتر شد ، رقيقتر مي شود ، مثل مايع غليظ كه وقتي آب داخلش كنند رقيق مي شود و توسعه مي يابد . تجربه نشان داده است كه افرادي كه در تمام عمر به خاطر هدفهاي معنوي ، مجرد زندگي كرده و نخواسته اند زن و بچه داشته باشند كه مانع رسيدن آنها به معنويات شود ( 1 ) ، در همه آنها يك نوع نقص و لو به صورت يك خامي وجود داشته است .

گويي انسان يك نوع كمال روحي دارد كه آن كمال روحي جز در مدرسه خانواده در هيچ مدرسه اي كسب نمي شود . همه كمالات روحي كه در همه مكتبها و مدرسه ها حاصل نمي شود . مثل شجاعت در مقابل دشمن .

آيا انسان با خلوت نشستن و مبارزه كردن با هواي نفس مي تواند شجاع شود ؟ شجاعت جز در مكتب جهاد عملي براي انسان حاصل نمي شود ، و چيزي است كه اگر انسان بخواهد در روحش پيدا شود بايد در عمل درگير شود تا آن را كسب كند .

حديثي از رسول اكرم

يك حديث نبوي هست كه در روايات اهل تسنن آمده : من لم يغز و لم يحدث نفسه بغزو مات علي شعبة من النفاق ( 2 ) . " آنكه نجنگيده باشد و لااقل در نفس خود حديث جهاد نكرده باشد ( آرزوي جهاد نكرده باشد ) مي ميرد در حالي كه شعبه اي از نفاق در روحش

1. خيلي از بزرگان اخلاق ما كساني بوده اند كه مجرد زندگي كرده اند . ميرزاي جلوه در تهران تا آخر عمر مجرد زندگي كرد . مرحوم جهانگيرخان قشقايي در اصفهان كه حكيم و فيلسوف بود تا آخر عمر مجرد زيست . آخوند كاشي كه برايش كرامتي قائل بودند نيز همين طور ، مرحوم آقا شيخ محمد حسن طالقاني هم مجرد زندگي كرد

2. سنن ابي داوود ، باب جهاد .