تصميم گيرى موفق
رمز پيروزى مسئولان در تصميم گيريها خلاصه مى شود. اگر تصميم گيرى بجا و بموقع صورت بگيرد، مسئول موفق و پيروز و چنانچه نابجا و بدور از حقيقت عملى شود، ناموفق و بى حاصل است.روى اين حساب، يك مسوول اولا بايستى حركتهايش براساس هدفى روشن و مشخص انجام بگيرد و ثانيا به محض فراهم شدن شرايط بدون كمترين مسامحه و تعللى تصميم شايسته را عملى سازد. البته تصميم شايسته در صورتى موفق خواهد شد كه علاوه بر شرايط ياد شده هر عملى بجا و در موقعيت مناسب خود انجام شود:
و اياك و العجله بالامور قبل اوانها، او التساقط فيها عند امكانها، او اللجاجه فيها اذا تنكرت، او الولهن عنها اذا استوضحت، فضع كل امر موضعه، و اوقع كل عمل موقعه.
قبل از رسيدن زمان كار "و تحقق شرايط لازم" از عجله پرهيز كن! اگر انجام كار ممكن شد آن را كوچك مشمار! در صورت مشخص نبودن رشته ى كار، يكدندگى بخرج مده! و نيز از مسامحه و سستى در زمان روشنى امور "طرحها و برنامه ها و..." دورى كن! بنابراين هر امرى را در جاى مناسب خود قرار ده و براى هر عملى در موقعيت مناسب اقدام كن.
اگر در نمازهاى پنجگانه دقت كنيم، خواهيم ديد وقت از اهميت خاصى برخوردار است، به طورى كه خيلى از شرايط ديگر فداى وقت شده است. مثلا اگر آب پيدا نشد، مى توانيم با تيمم نماز بخوانيم، اما در وقت، نه در خارج آن. و همين گونه است موقعيت خاص وقت در عبادات ديگر مانند حج "كه در وقت مخصوص بايستى انجام شود" و روزه "آن هم فقط در ماه رمضان". اين مقررات شرعى حاكم از آن است كه وقت شناسى از اهميت و ويژگى خاصى برخوردار است و عدم توجه به آن خسارت و زيان قابل توجهى را در پى خواهد داشت.
امام حسن عسگرى عليه السلام در همين زمينه مى فرمايد:
'در چيدن ميوه اى كه نرسيده شتاب مكن، كه هنگام خود به آن خواهى رسيد. و براى رفع نيازمنديهاى خود پيش از وقت مشتاب كه مايه ى دل افكارى و بيتابى مى گردد و گرفتار نوميديت مى سازد.' [ بحارالانوار، ج 88، ص 379. ]