لطفا منتظر باشید ...
تفرعن و منيت
مستيهاى قدرت پرستى، چنان انسان را به كورى و بى خبرى مى كشاند كه با وجود اينكه انسان خود مخلوق و آفريده شده ى خداوند است، قدرت خود را همسنگ و همسان قدرت لا يزال الهى مى پندارد. اميرالمومنين على عليه السلام براى سركوبى اينگونه منيتها كه انسان را به تباهى و سقوط مى كشاند، مى فرمايد:اياك و مساماه الله فى عظمته و التشبه به جبروته، فان الله يذل كل جبار و يهين كل مختال.
بپرهيز از اينكه خود را در بزرگى و اقتدار با خدا شريك و به او شبيه سازى، "زيرا" خداوند هر متكبر و گردنكشى را پست و زبون مى سازد.
در جملات فوق، حضرت واژه 'تشبه' را بكار مى برد و اين خود حاكى از دقت در لطافت مفهوم واژه ى ياد شده است، چرا كه تشبه و تشابه هر چند با تشبيه و شباهت از يك ريشه است، اما در معنا 'شباهت' لطافت و ويژگى خاص
'تشبه' را ندارد.
گاهى مى گوييد 'زيد كالاسد'. در اينجا 'زيد' را شبيه 'اسد' گرفته ايد و وجه شباهت را نيز شجاعت قرار داده ايد و مى گوييد زيد در شجاعت شبيه شير است، زيرا زيدى را مى شناسيد و از او سخن مى گوييد كه واقعا شجاع است و در شجاعت با شير همسنگى و برابرى مى كند. پس براى توصيف شجاعت او، از اين وجه شباهت استفاده مى كنيد و بيان شما طورى است كه نشان مى دهد زيد به راستى شجاع و شبيه و همانند شير است. لذا در اينجا براى بيان چنين منظورى، نه تنها اشكالى ندارد، بلكه صحيح و منطقى نيز همين است كه كلمه ى شبيه و مشابهت را به كار ببريد.
