پاداش صالحان در دنيا - آیین کشور داری از دیدگاه امام علی (ع) نسخه متنی

پاداش صالحان در دنيا

از آنجا كه در مكتب الهى اسلام، هيچ عملى بى پاداش نمى ماند، علاوه بر اينكه به نيكوكاران و صالحان، در قيامت ثواب و پاداش داده مى شود، در همين دنيا نيز پاداش الهى نصيبشان خواهد شد. پاداش صالحان در دنيا، درود و سلام و صلوات و به قول مشهور نام نيك است. اين پاداش تنها در مدت چندين روزه ى حكومت و زندگيشان نيست، بلكه در طول تاريخ و در جريان هميشگى جهان هستى است. به همين جهت است كه مى بينيم، در آيينه ى تاريخ و در بستر زمان، ستمگران و طاغوتيان با خدمتگذاران و خداپرستان كاملا متمايز و در مقابل يكديگرند. اينان "صالحان" در طول تاريخ نامشان با صلوات و سلام و... برده مى شود و گروه مقابل، دائما گرفتار لعن و نفرين و... هستند. على عليه السلام براى بيان اين پاداش الهى چنين مى فرمايد:

و انما يستدل على الصالحين بما يجرى الله لهم على السن عباده، فليكن احب الذخائر اليك ذخيره العمل الصالح.

از آنچه خداوند در بدى و خوبى اشخاص به دهان مردم مى اندازد، مى توان صالحان را از بزهكاران شناخت. پس بايد محبوبترين اندوخته در نزد تو، اندوخته ى عمل صالح باشد.

اين سخن مولا از قرآن كريم استخراج شده است. قرآن در همين زمينه مى فرمايد:

ان الذين آمنوا و عملوا الصالحات سيجعل لهم الرحمن ودا. [ سوره ى مريم، آيه ى 96. ]

كسانى كه ايمان آورده و به صالحات عمل كرده اند، خداى رحمان آنها را "در نظر مردم" محبوب مى گرداند.

اين آيه حاكى از اين است كه هميشه صالحان در دل مردم جا باز مى كنند و مردم دوستدار و علاقمند آنان خواهند شد. پيداست اين علاقه ى قلبى و محبت درونى، در قلبها محبوس نخواهد شد. انسانها روزى اين محبت و علاقه را اظهار مى كنند و براساس علاقه هاى درونى و احساسهاى باطنيشان، حركتهايى نيز در جهت خواست و اراده ى محبوبشان انجام خواهند داد.

ممكن است گفته شود: انسان بايستى در پيشگاه خداوند نيكنام باشد و در درگاه الهى مورد پسند قرار بگيرد، وگرنه نيكنامى بين مردم چه اثرى مى تواند به حال واقعى انسان داشته باشد؟ و اصولا آيا نيكنامى در بين مردم از اعتبار واقعى انسان نمى كاهد و در نهايت به ضرر انسان نيست؟ در پاسخ مى گوييم: محبوبيت در ميان مردم و نيكنامى در جامعه ى انسانى داراى فوايد و نتايج زيادى است و ما به خاطر رعايت اختصار تنها به ذكر دو مورد بسنده مى كنيم:

1. اگر انسان مورد علاقه ى جامعه باشد، قهرا مورد اطمينان و اعتماد جامعه نيز خواهد شد و در سايه ى اين اعتماد است كه نيروى فردى و شخصى يك انسان به يك توان اجتماعى تبديل مى شود و همان انسان به تنهايى مى تواند صدها و هزاران عمل خير انجام دهد. نمونه ى عينى اين فايده، در جامعه ى انقلابى ما براى همه روشن است، چرا كه همه مى دانيم اين تنها نيروى معنوى امام امت بود كه جمعيت چهل ميليونى ايران اسلامى را به كوچه و خيابان كشيد و با تظاهرات چند ميليونى، نظام استبدادى 2500 ساله ى شاهنشاهى را واژگون كرد. و باز مى دانيم كه اين همه شور و علاقه و احساس مردم به رهبرى انقلاب، در سايه ى اعتماد و اطمينان قلبيشان بود. حال مى پرسيم: اگر اين اعتماد و اطمينان و علاقه به امام امت در مردم ما نبود، آيا امام مى توانستند چنان حركتى ايجاد كنند كه به انقلاب منتهى شود؟

2. نقش تبليغ را همه مى دانيم و نيز مى دانيم كه سلاح تبليغ برنده ترين و نيرومندترين سلاحهاست. يكى از راههاى مهم تبليغ، يادآورى و بيان اعمال و رفتار و كردار بندگان صالح خداوند است. اينگونه يادآورى، تبليغ 'شخص'

نيست، بلكه تجليل از مقام عمل صالح و بيان 'موضع' و 'موضعگيرى' صالحان است. ما اگر از آيه ى الله شهيد مرتضى مطهرى "روحانى راستين اسلام" تجليل كنيم، از شخص تجليل نكرده ايم، از اسلام و روحانيت اسلام و در نهايت، از عمل صالح تجليل كرده ايم.