تامين نيازهاى مادى كارمندان دولت
پيش از اين نيز در قسمتهاى پيشين به مناسبت طرح مسائل مختلف، در يك آيين الهى واقع بينانه ى، همواره به مسئله ى رفاه و بى نيازى افراد و تامين احتياجات مادى آنها توجهى عميق و اساسى ابراز كرده و اصول و ضوابطى مشخص براى آن قائل شده است.در زمينه ى وظايفى كه يك زمامدار اسلامى در مقابل همكاران خود و كارگزاران دولت برعهده دارد، بازمى بينيم كه على عليه السلام اين مسئله را با دقت و باريك بينى شگرفى مطرح مى كند و رسيدگى به امور مادى و رفع نيازهاى كارمندان را يكى از اركان مهم مديريت و عاملى اساسى براى جلوگيرى از خيانت كارمندان و دستبردزدن به بيت المال و رشوه خوارى و پايمال كردن حق و از هم پاشيده شدن نظام جامعه مى داند و هشدار مى دهد كه اگر نيازهاى مادى كارمندان تامين شده باشد، حتى افراد نادرست نيز بهانه اى براى دزدى و خيانت و رشوه خوارى نخواهند داشت و در صورتيكه دست به چنين كارى بزنند، در مقابل رهبر، لال و سر افكنده خواهند ماند و هيچ توجيهى براى دفاع از خود نخواهند داشت. اما اگر نيازهاى مادى آنان تامين نشده باشد، فشار احتياج آنها را از راه راست منحرف مى سازد و روحيه ى امانت دارى را در آنان متزلزل مى كند و زمامدار نيز حجتى بر آنان نخواهد داشت، زيرا سرقت و خيانت خود را توجيه مى كنند و گناه آن را به گردن زمامدارى كه آنها را در محروميت و نيازمندى نگاه داشته و در عين حال اموال مردم را زير دستشان قرار داده است، خواهند انداخت:
ثم اسبغ عليهم الارزاق، فان ذلك قوه لهم على استصلاح انفسهم و غنى لهم عن تناول ما تحت ايديهم و حجه عليهم ان خالفوا امرك، اوثلموا امانتك.
سپس به ايشان حقوق كافى برسان ! زيرا اين كار موجب تقويت نفسشان مى شود و
آنان را از دست درازى به اموال زيردستان بازمى دارد، به علاوه اين حجتى است بر ايشان اگر از دستورات سرپيچى كنند يا در امانت خيانت ورزند.