تامين نيازهاى مادى كارمندان دولت - آیین کشور داری از دیدگاه امام علی (ع) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

آیین کشور داری از دیدگاه امام علی (ع) - نسخه متنی

محمد فاضل لنکرانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید



تامين نيازهاى مادى كارمندان دولت

پيش از اين نيز در قسمتهاى پيشين به مناسبت طرح مسائل مختلف، در يك آيين الهى واقع بينانه ى، همواره به مسئله ى رفاه و بى نيازى افراد و تامين احتياجات مادى آنها توجهى عميق و اساسى ابراز كرده و اصول و ضوابطى مشخص براى آن قائل شده است.

در زمينه ى وظايفى كه يك زمامدار اسلامى در مقابل همكاران خود و كارگزاران دولت برعهده دارد، بازمى بينيم كه على عليه السلام اين مسئله را با دقت و باريك بينى شگرفى مطرح مى كند و رسيدگى به امور مادى و رفع نيازهاى كارمندان را يكى از اركان مهم مديريت و عاملى اساسى براى جلوگيرى از خيانت كارمندان و دستبردزدن به بيت المال و رشوه خوارى و پايمال كردن حق و از هم پاشيده شدن نظام جامعه مى داند و هشدار مى دهد كه اگر نيازهاى مادى كارمندان تامين شده باشد، حتى افراد نادرست نيز بهانه اى براى دزدى و خيانت و رشوه خوارى نخواهند داشت و در صورتيكه دست به چنين كارى بزنند، در مقابل رهبر، لال و سر افكنده خواهند ماند و هيچ توجيهى براى دفاع از خود نخواهند داشت. اما اگر نيازهاى مادى آنان تامين نشده باشد، فشار احتياج آنها را از راه راست منحرف مى سازد و روحيه ى امانت دارى را در آنان متزلزل مى كند و زمامدار نيز حجتى بر آنان نخواهد داشت، زيرا سرقت و خيانت خود را توجيه مى كنند و گناه آن را به گردن زمامدارى كه آنها را در محروميت و نيازمندى نگاه داشته و در عين حال اموال مردم را زير دستشان قرار داده است، خواهند انداخت:

ثم اسبغ عليهم الارزاق، فان ذلك قوه لهم على استصلاح انفسهم و غنى لهم عن تناول ما تحت ايديهم و حجه عليهم ان خالفوا امرك، اوثلموا امانتك.

سپس به ايشان حقوق كافى برسان ! زيرا اين كار موجب تقويت نفسشان مى شود و
آنان را از دست درازى به اموال زيردستان بازمى دارد، به علاوه اين حجتى است بر ايشان اگر از دستورات سرپيچى كنند يا در امانت خيانت ورزند.

/ 107