لطفا منتظر باشید ...
كشوردارى از نظرامام على
در فرهنگ تشيع، قرآن و نهج البلاغه و ديگر آثار ائمه ى معصومين عليهم السلام، تنها الگوى خط فكرى انسانها و تنها راه تشخيص صحيح از باطل است.با اين ديد، در عرصه ى ميدان تفكر، اگر انديشمندان براى تاييد گفتار و نوشتارشان در زمينه ى معارف اسلا از قرآن و نهج البلاغه ى مولا و كلمات ديگر معصومين عليهم السلام تاييدى داشته باشند، برداشتشان صحيح و گرنه باطل و بى اساس خواهد بود. اين است كه حضرات معصومين عليهم السلام، براى روشن شدن صحت و سقم احاديث منقول، فرموده اند: از احاديث منقول را با قرآن مقابله كنيد، اگر مطابق قرآن باشد صحيح و گرنه جعلى و دستساز است. اين مقابله و اين برداشت از قرآن و نهج البلاغه و...
به دو گونه صورت خواهد گرفت: نخست آنكه انسان، خالى الذهن و بدون پيشداورى قبلى با اين كلمات مقدس برخورد مى كند، دوم آنكه با پيشداورى و الگوگيرى قبلى و با اعتقادى از پيش ساخته شده به سراغ قرآن، نهج البلاغه و ديگر آثار ائمه ى معصومين عليهم السلام مى رود. بديهى است در صورت دوم، برداشت ما از قرآن و نهج البلاغه، بينش قرآن و نهج البلاغه نخواهد بود، بلكه تحميل عقيده و ايده به قرآن و سوء استفاده از
قرآن و نهج البلاغه خواهد بود.
اينگونه مراجعه به قرآن و نهج البلاغه، نه تنها بهره اى ندارد و چيزى از مفاهيم عاليه ى قرآن و نهج البلاغه به انسان نمى آموزد، بلكه انسان را به انحراف و تباهى نيز خواهد كشاند. مگر نه اين است كه ما معتقديم قرآن كلام وحى است و نهج البلاغه و كلمات ائمه ى معصومين عليهم السلام از منبع وحى گرفته شده است ؟ پس اين ما هستيم كه بايد خود را در مسير كلام وحى و كلمات منبعث از وحى قرار دهيم، نه آنكه اينها را در مسير افكار خودمان بگذاريم و بعد بخواهيم براى تاييد قضاوتهاى قبلى و افكار و عقايد خود ساخته مان، دنبال دستاويزهايى در اين كلمات مقدس بگرديم و محملهايى بتراشيم.
پس روش استفاده از قرآن و كلمات معصومين عليهم السلام اين است كه انسان خودش را در برابر آنها نسبت به مسائل مطروحه، صاحبنظر فرض نكند، بلكه بايد تمام چيزهايى را كه در آن باره مى داند - يا خيال مى كند كه مى داند - كنار بگذارد و با ذهنى كاملا خالى، بدون هيچ قضاوت قبلى و عقيده ى از پيش ساخته اى به سراغ اين خورشيدهاى جهان افروز برود.
نمونه ى چنان برخورد نادرست و نگرش انحراف آميزى به قرآن مجيد را كه باعث گمراهى و تباهى و فساد مى شود، در همين روزگار خودمان و در همين دوران انقلاب اسلا ديديم. همه مى دانند و نياز به طول و تفصيل ندارد كه گروهكهاى ضد انقلاب و در واقع ضد اسلام از همين روش استفاده مى كنند. يعنى آنها هم، ظاهرا به قرآن كريم تمسك مى جويند و باصطلاح در هر موردى يك آيه از قرآن را مطرح مى سازند، اما بايد ديد كه آيه ى قرآن را با كدام معنا، كدام تفسير و كدام برداشت مورد استفاده قرار مى دهند ؟
واقعيت اين است كه اين گروهكها نمى روند واقعا تفحص كنند و ببينند قرآن چه مى گويد، بلكه قبلا نسبت به چيزى معتقد مى شوند و بعد قرآن را بازمى كنند و مى كوشند آيه اى در آن پيدا كنند كه بتوان آن عقيده ى پيش ساخته را بدان تحميل كرد. در نتيجه، مى بينيم آنها يك نوع برداشتهاى عجيبى از قرآن مى كنند و محملها و معناهايى از كلام خدا مى تراشند كه در عين اسفناك بودن، انسان را به خنده هم مى اندازد. به جاى استفاده ى واقعى از قرآن، نسبت به خداوند متعال افترا مى بندند و خود را مصداق همان فرموده ى خداوند در قرآن مى كنند كه: 'لا يزيد الظالمين الا خسارا'. يعنى از اين نوع مراجعه به
