لطفا منتظر باشید ...
خودفراموشى
برخى با اينكه مومن، متعهد، دلسوز و مسووليت پذيرند و به خاطر دلسوزى و ايمان و تعهدشان از مسوولان و متصديان كشورى انتقاد مى كنند "به استثناى كسانى كه فقط براى ابراز منيت و نشان دادن روشنفكرى انتقاد مى كنندو خودشان هيچگونه حاضر به پذيرفتن مسووليت نيستند" و اعمال و رفتار آنان را با دقت بررسى و موشكافى مى كنند، همين كه به مسند قدرت تكيه مى زنند و خود، زمام امور را به دست مى گيرند، اعمال و كردار خويش را فراموش مى كنند و به خودفراموشى مبتلا مى شوند، گو اينكه با مسووليت پذيريشان، همه چيز به سامان رسيده و تمام نابسامانيها مرتفع خواهد گرديد.
على عليه السلام براى جلوگيرى از 'خودفراموشى' كه باعث عجب، خودبزرگ بينى و خود بهتر بينى نيز مى گردد، مالك را به گذشته هاى نه چندان دورش "كه از ديگران انتقاد و خرده گيرى مى كرد" متوجه مى سازد و گوشزد مى كند كه: تا ديروز تو و امثال تو، اعمال و رفتار مسوولان را زير نظر داشتيد و از آنان انتقاد مى كرديد، امروز آنان اعمال و رفتار تو را زير سوال قرار خواهند داد. اين است كه مى فرمايد:
ثم اعلم يا مالك انى قد وجهتك الى بلاد قد جرت عليها دول قبلك، من عدل و جور و ان الناس ينظرون من امورك فى مثل ما كنت تنظر فيه من امور الولاه قبلك و يقولون فيك ما كنت تقول فيهم.
سپس بدان- اى مالك- من تو را به شهرهايى فرستادم كه پيش از تو فرمانروايانى داشته كه به عدل و انصاف و جور و ستم رفتار مى كرده اند. [ در اينكه منظور حضرت از 'دولتهاى عدل' قبل از مالك اشتر، چه دولتها و چه كسانى بوده اند، مى توان دو گونه نظر داد: يكى اينكه بگوييم منظور، دوران زماندارى سعد بن قيس و محمد بن ابى بكر مى باشد، ديگر اينكه قائل شويم مراد حكومت حضرت يوسف عليه السلام است، چرا كه دولت به معناى متعارف، به زمامدارى سعد بن قيس و محمد بن ابى بكر صادق نيست. ] مسلما مردم به كارهاى تو آنطور مى نگرند كه تو قبلا در امور زمامداران پيشين مى نگريستى و درباره ى تو همان چيزهايى را كه تو نسبت به ديگران مى گفتى، خواهند گفت.
بديهى است اگر مسوولان، تنها همين سفارش مولا را در نظر بگيرند و قبل از آنكه مردم به حسابشان رسيدگى نمايند و اعمالشان را زير سوال قرار دهند،
خودشان به محاسبه بنشينند و در اين محاسبه تنها خدا را در نظر بگيرند "و نه هواها و خواستهاى نفسانيشان را"، آيا نابسامانيها و نارساييها برطرف نخواهد شد؟
