روح و ریحان جلد 2

شخصى كه سالها از حدود الهى تعدّى كرده و غالب عمر خود را صرف بر ظلم نفس خودنموده بر معصوم بزرگوارى كه جز تغذّى و تشفّى از غذاهاى رحمانى روحانى نداشته روانيست .

البته هر آنكه عاصى است مى داند كدام يك از اين دو نفر محبوبترند در نزد حضرترسول صلي الله عليه و آله البته آنكه تربيت كرده حضرت رسول صلي الله عليه و آله است و مخاطب به خطاب« لَحْمُكلحمى ودَمُكَ دمى »اولى است در محبوبيت ، و هر آنكه محبوب رسول است محبوبخداست .

پس عرض مى كنم : حديث« مَن ماتَ و لم يَعرِف امامَ زَمانه »صحيح و مراد از معرفتامام هم شخص معصوم مؤمن است نه عاصى مشرك از آنكه معرفت مشرك ؛ كافر لازمو واجب نيست و به عقيده شيعه اماميّه اگر در اواخر عمر ابى بكر و امثال وى ايمان آوردندبراى امارت و رياست عامّه و طمع و حبّ جاه بوده و الاّ امامت كه رياست كليّه و سلطنتالهيّه است بر هر جاهل نادان شايسته نيست ، و عقل بر منع آن حاكم است ، و در صورتى كهبه قول شماها بر حسب واقع ايمان آورده باشد كجا به مقام آن بزرگوار مى رسد ، و از كجاحداثت سن مانع از تلبّس به لباس امامت است ، همان حكايت على بن جعفر استو حضرت جواد ابا جعفر عليه السلام كه سابقاً عرض شد كه : ريش سفيد خود را گرفت و گفت :« خداوند مرا شايسته اين عمل ندانسته است و حضرت جواد عليه السلام را با اين صغر سزاواردانست ! چه بايد كرد ؟ و در نظاير مناقشه نتوان كرد پس مناط خواست خداست نه ميلو خواست بندگان و اجماع گروهى از اهل عناد و غرض .

پس وقعه غدير و نصب امير عليه السلام كجا رفت كه اتّفاق فريقين است بر آن ، و چه شد وقعه