در معنى توجه به امام قبل از اداء فريضه - روح و ریحان جلد 2

و همين طور شبيه اند به براهمه كه در حق براهمغلو كردند .البته اين طريقه از جادّه صواب دور است ، و معنى غلّو همين است ، البته ائمه طاهرينمظاهر صفات خداوندى هستند و ايشان را خداوند برانگيخت نه آنكه معزول كرده باشدخودش را و امور را از كليّات و جزئيات به امام حواله كرده باشد ، واشهد باللّه اين طايفهامام خودشان را نشناخته اند و آيه كريمه «وَإِلَى اْللّه ِ تُرْجَعُ اْلاْءُمُورُ »را به خطاء تأويل بهحضرت امير عليه السلام كرده اند ، و يكى از امورى كه راجع به حق نيست اين عقيده سخيفهضعيفه واهيه است ، تعالى اللّه عن ذلك علواً كبيراً .

در معنى توجه به امام قبل از اداء فريضه

و جواز آن به دليل و برهان

نمى دانم خداوند به اين اشخاص در عوض اين عقيده فاسده و اقوال باطله چه مى دهدو چه نحو عقوبت مى نمايد ؟ ! مخفى نباشد عبادات تكميل نمى شود و حاجات برآوردهنمى گردد مگر آنكه عابد و داعى قبل از عبادت مأموره و دعوت منظوره متشبّث به آلاطهار قدس سرهما شود ، نظير آنچه در« فقه الرضا »مرويست ، صلواتى است كه نمازگزار در تشهدو قنوت و حالات ديگر بر حضرت ختمى مرتبت صلي الله عليه و آله و آل آن بزرگوار مى فرستد ناچاروقتى كه مى گويد :« اللهمّ صلّ على محمد و آل محمد »حضرت رسول صلي الله عليه و آله و عترت طاهرينآن جناب را به نظر مى آورد ، و از اين طلب رحمت قبول عبادت خود را از حضرتاحديّت مسألت مى نمايد .

پس عرض مى نمايم : همان طريقى كه نمازگزار اسم سامى پيغمبر صلي الله عليه و آله و آل را بر زبانجارى مى نمايد و در حين ذكر اسم شريف محمد صلي الله عليه و آله قصدى از تقرّب به مبدأ مى كند ،