در اينكه شريعت نبويّه دلالت بر حقيّت مدّعابه مى كند - روح و ریحان جلد 2

با وجود اين قيصر در قصرش متزلزل ، كسرى از هيبتش منكسر ، نجاشى در طاعتشبهر ضِراعتبه زير ، خاقان بنده وار به درگاهش مستجير ، و اكنون هزار و دويست و نودو شش از هجرتش گذشته است ، از مشارق و مغارب ارض اسم مباركش به اصقاعو اسماع ملكوتيان عالم اعلى مى رسد ، و با كمال عظمت در تلو نام نامى حضرت احديتاسم گرامى او را مى برند .

پس مى گوئيم : چنين كسى در آن زمان وجودش لزوم داشته ، بعد از تثبيت اين مطلبكه وجودش را لازم دانستيم مانند ازمنه سالفه ، بايد او را چون انبياء ديگر با كتابو شريعت بدانيم تا ثمره وجودش كه جود وجودت بر خليقه است معلوم شود .

در اينكه شريعت نبويّه دلالت بر حقيّت مدّعابه مى كند

پس همين شريعت موضوعه موجوده را دليلى بر صدق دعوى آن جناب مى دانيم ؛ ازآنكه اسرار و حكم هر يك را براى هر كه مخالف است ذكر مى نمائيم مى گويد ناشى ازمعرفت و حكمت است ، و كسى بدان وضع و طور قدرت ندارد بياورد مگر آنكه حكيمو عليم و دانا باشد .

و عجب است اصول و فروع اين شريعت به تصديق اهل كتاب از حساب بيرون استچگونه اين پيغمبر برگزيده در اندك زمان اين همه احكام و اوامر و نواهى مفروضه و محرَّمهو مباحه و مندوبه و مكروهه را آورد مثلاً از براى يك نماز كه فريضه واجبه است چهارهزار مسأله از طريق وحى به ائمه هدى القاء شده و اكنون در كتب فقهاء اماميّه اثناعشريّهمضبوط است ، جز اينكه از خلاصه علم حضرت احديّت اين گونه دقايق و حقايقو مسائل و احكام افاضه شده باشد مطلبى ديگر نيست .

و هم چنين احكام ديگر هر يك را كه به دقّتِ نظر ملاحظه مى نمائيم همين قسم است كه