در نهى شارع از سوزانيدن زراعات كفّار و مشركين - روح و ریحان جلد 2

پس عمر بن سعد گفت : خيام را بسوزانيد .

حال دوستان سيّد مظلومان بنگرند و بگريند براى وحدت و غربت آن مظلوم كه ازجهتى آتش از عقب خيام مشتعل ، و از جهتى آتش به سوى اهل بيت وى ملتهب ، و ازجهتى داغهاى پياپى ، و از جهتى غلبه تشنگى ، و از جهتى اشتداد مرض على بنالحسين عليه السلام ، و از جهتى فزع و جزع آن زنهاى پريشان ، و از جهتى سوزش قلب آن جناببراى نظر كردن به آن اجساد پاره پاره ياران و دوستان ، و از جهتى گرمى هوا ، و از جهتىتجرّى اعداء ، اعظم از همه آنها غوايت و ضلالت ايشان بود از اغواء شيطان كه چرا اينامّت بدين گونه جرى در معصيت و نافرمانى پروردگار خود باشند ، و رعايت حقّ رسولاكرم را ننمايند ، و خون فرزند ارجمندش را بريزند و هتك حرمت عترتش كنند ، ونعم ماقيل :بِمُصابِكم تتزلزلُ الاطوادُولِقَتلكم تتفتَّتُ الاَكبادُكلُّ الرزايا بعدَ حينِ حُلُولِهاتُنْسى ورُزْؤُكُمُ الجَليلُ يُعادُ

در نهى شارع از سوزانيدن زراعات كفّار و مشركين

سوّم :از شرع شريف نهى رسيده است سوزانيدن زراعات كفّار و مشركين و قتل نسوانو اطفال ايشان را .

و عجب است از سقوت و قساوت قلوب اهل كوفه بنابر حديث مسطور در حضورو حيات آن سيد مقهور ، مى خواستند اطفال و عيال حضرت رسول صلي الله عليه و آله وسلم را بسوزانند ، و بهنحوى آن بيچاره ها به فزع و فرياد آمدند كه حصين بن نمير به عمر بن سعد گفت : از فزعو جزع اين زنهاى داغديده دلهاى ما به سوزش آمده ، اگر چه در حيات آن بزرگوار متمكننشدند ، اما بعد از شهادت آتش ظلم در خيام ايشان افروختند كه شاعر گفته است :