[ بيان مؤلف در باره حكمت ذبح] - روح و ریحان جلد 2

زيارت« المذبوح من القفاء »بايد بدين گونه ذبح صعب شديد كه احدى مبتلا نگرديد مبتلاشود ، و كسى گفت : بر تمام اعضاء امام عليه السلام صدمه اى وارد آمد مگر بر قفاء او و وراء گردنشريفش ، بايد بر حسب خواست آن سيّد مظلوم از يدان شقىّ مشئوم ضربات عديده واردآيد تا آن كه تمام آن بدن مكسور و محطوم شود ، و به فرمايش خود آن بزرگوار قطعاتمنفصله آن بدن انور باعث روشنائى چشم و دل حضرت پيغمبر صلي الله عليه و آله گردد براى تنجيز عهدو وعد قديم .

بارى عالم محبّت و عشق و جانبازى جناب امام حسين عليه السلام را نمى توان به سائرينقياس كرد ، و اين بيت مناسب است در اين مقام نوشته شود :مَذاهبُ شَتّى للمحبّين فِى الورىولى مَذْهبٌ فردٌ أعيشُ به وحدى

[ بيان مؤلف در باره حكمت ذبح]

و اين بنده را در اين گونه ذبح بيان ديگرى است شايد به اين دو نظيربتوانم واضحنمايم :

معروف است حضرت ابراهيم عليه السلام خواست دست و پاى حضرت اسماعيل عليه السلام راببندد ، عرض كرد : اى پدر ! در مقام تسليم به وضعى خود را مهيّا كرده ام كه تو تيغ كشيدهو من گردن كشيده ام .

و در اسرار ركوع علماء اعلام فرموده اند : بايد راكع در نماز گردن خود را بكشد ، يعنى :براى امتثال امر پروردگار اگر كه به شمشير برنده بر قفايش زنند گردن نكشد ، حقيقت اينفقره كما هى در آن جناب ظاهر گرديد .

و ديگر آن كه به مفاد : «فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ »همانا ابراهيم عليه السلام و اسماعيل عليه السلام در