در معنى «شيعه» و اشتقاق آن است - روح و ریحان جلد 2

حسين بن هارون كه از فرزندان زيد بن حسن است ، بعد برادر او ، بعد سائرين اهل بيتى كهخواندند مردم را به سوى حق .

و اين فقرات از عقائد جاروديّه و تبريّه است و آنها را صالحيّه مى خوانند ؛ از آنكهرئيس ايشان حسن بن صالح بود

و جاروديّه نيز از اين فرقه اند ، و ابوالجارود را سرحوب مى ناميدند از آنكه سرحوباسم شيطانى است كور كه ساكن در دريا است ، و ابوالجارود مكفوف و اعمى القلب بود ،و حضرت صادق عليه السلام در حق كثيرنوّا و سالم بن ابى حفصه و ابوالجارود فرمود :« كذّابونمكذِّبون كفّارٌ عليهم لعنة اللّه »

خلاصه اغلب اين اصول مذاهب با فروع آنها منقرض شد ، و دليل بر حقّيّت دعوىاماميّه اثنا عشريه همان انقراض و اندراس خودشان و مذهبشان است ، و تمام اهل اينمذاهب را ما شيعه مى دانيم اما شيعيانى هستند كه به آتش مى روند و بدان هم مخلّدند .

در معنى «شيعه» و اشتقاق آن است

و بدان « شيعه » مشتق از « شاعَ » است و آن به معنى همراهى كردن است به امام عليه السلامچنانكه فرموده اند :« الشيعة الجماعةُ التى تَتْبَعُ سَيَّدهم »، يا آنكه مأخوذ از « شياع »است و مراد از شياع اعوان و انصارند براى امام عليه السلام ، يا آنكه شيعه اسم است براى هيزمهاىريزه اى كه در زير ديگ سوخته مى شود و در سوختن متابعت مى نمايند هيزمهاى درشترا ، و صديقه طاهره عليه السلام فرمودند :« ان كنت تعمل بما امرناك وتنهى عما زجرناك فانت منشيعتنا والاّ فلا ».